ရင်မှာ ဒီလောက်ချစ်ပါသည်

❣️Part-1❣️

ဆိုလ်းမြို့ရဲ့ မနက်ခင်း နှင်းမှုန်ရေးရေးလေးတွေကြား တူညီ ကျောင်းဝတ်စုံလေးများ ဝတ်ကာ ဦးတည်ရာတစ်ခုထဲကို လာနေကြသော ကျောင်းသားလေး နှစ်ယောက်။

"Jimin အခန်းတူတူပဲမလား?"

Hoseok ရှိရာဘက်ကို ကြည့်လာကာ သူ့မူပိုင်
မျက်ဝန်းကျဉ်းလေးများ ‌ပျောက်သည်အထိ
Jiminက ရယ်ပြလာသည်။

"ဟုတ်တယ် hoseok
မင်းရော? "

"ငါက B ခန်းထဲမှာ "

"အ့ဆို ကွဲသွားပြီပေါ့ "

Jiminသည် အလိုမကျသလိုလေး ပြောလာခဲ့သည်။

"ငါမရှိလည်း Jungkook တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲ "

Hoseok ပြောလိုက်သော စကားကြောင့်
Jimin မျက်ဝန်းထဲ ဆွေးရိပ်သန်းသွားတာမို့ သူ စကားမှားပြီးမှန်း သိလိုက်သည်။

"ငါ အတန်းအားတဲ့ချိန်တိုင်း မင်းဆီလာမှာပါ"

"အင်းပါ "

Jiminရဲ့ ပခုံးလေးကိုဖက်ကာ hoseok
ပြုံးကာ ပြောတော့ jiminက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်။

နှစ်ယောက်သား ကျောင်းထဲ သို့သာ
ဝင်လာခဲ့ကာ သင်ကြားရမယ့် ကျောင်းဆောင်ဆီကို သွားလိုက်ကြသည်။

"Jimin ငါ လိုက်ပို့ရမလား ?"

"ရတယ် ငါဘာသာပဲ သွားလိုက်တော့မယ်
နားချိန်ကျ တွေ့မယ် "

"အင်း ငါသွားပြီနော် "

Hoseokနဲ့ လူစုခွဲပြီးသည်နှင့်
မိမိဘာသာ သင်ကြားရမယ့် စာသင်ခန်းကို
သွားရသည်။

ကျောင်းပထမဆုံးရက်မို့ အတန်းရှေ့ ကျောင်းသားမိဘတွေရော၊ကျောင်းသားများနဲ့ပါ ရှုပ်ရှပ်ခပ်နေတာမို့ သူ အတန်းထဲက
နေရာတစ်ခု၌သာ ဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်။

ဘေးခုံတွေက နေရာပြည့်နေပြီမို့ သူ့ရှေ့က ခုံတစ်ခုံကိုသာ လွယ်အိတ်ကလေးတင်ထားလိုက်သည်။

"Jungkookကလည်း ကြာလိုက်တာ "

မျှော်နေတဲ့သူဟာ ရောက်မလာသေးတာကြောင့် jimin စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်ကာသာ
နေလိုက်သည်။

Jimin၊jungkookနဲ့ hoseokတို့ဟာဆိုရင်
ငယ်စဉ်ကတည်းက ပခုံးဖက် ပေါင်းလာကြသည့် သူငယ်ချင်းများဖြစ်သည်။jiminနဲ့ hoseokက တစ်ရပ်ကွက်ထဲမို့ ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်ချိန်တိုင်း တူတူဆိုပေမယ့်
Jungkookက အခြားရပ်ကွက်ကမို့
ကျောင်းမှသာ တွေ့ရသည်။အခုဆို သူတို့
အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ရောက်ပြီဖြစ်သည်။သုံးယောက်စလုံးက ထူးချွန်ကြသော်လည်း အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်တွင်တော့ jiminနဲ့ jungkookက တစ်ခန်းတည်းကျခဲ့ပြီး၊hoseokကတော့ အခြားအခန်းသို့ ရောက်သွားသည်။