"jimin "
"ဗျာ!"
"စားလေ!မကြိုက်လို့လား?
ကိုယ် တခြားဟာ ထပ်မှာပေးရမလား?"
"အာ..ရပါတယ် hyung!
ကျွန်တော် အတွေးလွန်သွားလို့ပါ "
"ဘာအကြောင်းတွေလဲ?"
"ဒီလိုပါပဲ"
"ကိုယ့်အကြောင်းတော့ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်"
"..........."
နေ့လည်စာ စားချိန်တွင် yoongi အလုပ်တွေ
ပြီးသည်နှင့် jiminကို ဝင်ခေါ်ကာ အတူတူ စားရန် ထွက်ခဲ့ခြင်းပင်။တစ်လမ်းလုံး တိတ်ဆိတ်စွာ ပါလာပြီး ဆိုင်ရောက်သည်အထိ မီနူးများကိုလည်း yoongiဘာသာ ကြည့်ကြပ်မှာခဲ့ရသည်။စားသည့် အချိန်တွင်လည်း တို့နဲ့၊တို့နဲ့ လုပ်နေခြင်းကြောင့် မနေနိုင်စွာ မေးကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော် ...မေမေနဲ့ သွားတွေ့ချင်တယ် "
"အဲ့ဒါပြောဖို့ တွေးနေတာလား?"
Jimin ငြင်သာစွာ ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့
Yoongi hyung က ဇွန်းကိုင်ထားသော သူ့ရဲ့
လက်ကို အုပ်ကိုင်လာရင်း
"မင်းမေမေနဲ့ တွေ့တဲ့ကိစ္စက တွေးနေစရာမလိုတာကို။ကိုယ် ပြီးရင် လိုက်ပို့ပေးမယ် "
"ဟုတ် "
....................................................................
"သွားမယ်လေ "
"ကျွန်တော်....ကြောက်တယ် hyung"
"ဘာကိုလဲ?"
"မေမေ...စိတ်ဆိုးမှာကို "
Jiminတို့ အိမ်ရှေ့ထိ ကားဝင်မရသောကြောင့်
လမ်းထိပ်တွင် ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး
နှစ်ယောက်အတူ လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။အိမ်ရှေ့ရောက်ခါနီး ဆက်မသွားသော
Jiminသည် အသက်ရှင်နေတာတောင်
သုံးနှစ်လုံး အဆက်အသွယ်မလုပ်ပဲ နေခဲ့ခြင်းကို
သူ့မေမေအပေါ် အားနာ၊ကြောက်စိတ်ဝင်နေခဲ့သည် ထင်ပါသည်။
"ကိုယ့်ကိုကြည့်!ဘာမှမဖြစ်ဘူး။
မင်းမေမေက မင်းပြန်လာလို့ ဝမ်းတောင် သာဦးမှာ။ပြီးတော့ ကိုယ်လည်း ရှိနေတာပဲ "
Yoongi hyung သည် မျက်နှာချင်းဆိုင်စေရင်း
လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နှစ်သိမ့်စကားပြောပေးသည်။jiminလည်း ဖွဖွလေးပြုံးရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ရင်မှာ ဒီလောက်ချစ်ပါသည်
Fanfictionငါ့မေတ္တာတွေ ပြန်စူးတဲ့တစ်နေ့ ငါ ပျော်ပျော်ကြီး ထိုင်ကြည့်နေမှာ မောင်
