အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်တွေအတွက်
ဒုတိယနှစ်ဝက် စာမေးပွဲကြီး ဖြေသည့် နောက်ဆုံးရက်သို့ပင် ရောက်ခဲ့လေပြီ။နှစ်စကတည်းက
စာကို ပုံမှန်လုပ်ခဲ့သော ကျောင်းသားများကတော့ ပြုံးရယ်ကာ ထွက်လာနိုင်ခဲ့ကြပေမယ့်၊
စာမနိုင်ခဲ့သော ကျောင်းသားအချို့မှာ မအီမလည်မျက်နှာများနဲ့သာ စာမေးပွဲဖြေခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
စာမေးပွဲဖြေရသည့် အခန်းများက မတူတော့သည်မို့ jiminဖြေပြီးသည့် နောက်တွင်တော့
စာသင်ဆောင်ရှေ့က သစ်ပင်လေးအောက်တွင်
Hoseokနဲ့ jungkookကို ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။
"Jimin "
"Hyung !"
Yoongi hyung ကို တွေ့သည့် အချိန်တွင်တော့
အားနာသည့် စိတ်များ ဝင်လာတော့သည်။
"ဖြေနိုင်ရဲ့လား ?"
"ဟုတ် ဖြေနိုင်ပါတယ် "
"Jiminက တော်ပြီးသားပဲဟာ "
"မဟုတ်တာ "
Hyungဘက်က ငြိမ်နေသည်မို့
ထိုနေ့က jungkookလုပ်သည့် လုပ်ရက်အတွက်
သူ တောင်းပန်ရတော့သည်။
"ကျွန်တော် အဲ့နေ့က jungkookအစား
တောင်းပန်ပါတယ် "
"ရပါတယ် ။ကိုယ့် စိတ်ထဲမရှိပါဘူး"
"ကျေးဇူးပါ hyung"
သူ့ရှေ့ကနေ ဖြူစင်စွာ ပြုံးပြနေသော
ကောင်လေး၏ အပြုံးများကိုသာ yoongi ငေးကြည့်နေမိသည်။မင်းမျက်လုံးထဲမှာ ကိုယ့်အတွက်ဆိုပြီး ဘာအရိပ်အယောင်မှကို ရှိမနေခဲ့ဘူးပဲ။
"Jungkookနဲ့က တကယ်ပဲလား ?"
အံ့ဩသွားသလို မျက်လုံးလေးပြူးကာ
ကြည့်လာပြီး
"အာ ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ် "
"ကိုယ့်အတွက် ဝမ်းနည်းစရာပဲပေါ့ "
"Hyung"
"ကိုယ် အဆင်ပြေပါတယ်။အချစ်တစ်ခုကို
လက်ခံမှရမယ်လို့ ကိုယ် သတ်မှတ်မထားပါဘူး။
ကိုယ်သဘောကျရတဲ့သူရဲ့ အချစ်ကိုပဲ လက်သင့်ခံရမှာပဲလေ။jimin မမှားပါဘူး "
"......."
Hyungကို အားနာသည့် စိတ်ကြောင့်
မျက်နှာချင်းပင် မဆိုင်ရဲတော့ပေ။
YOU ARE READING
ရင်မှာ ဒီလောက်ချစ်ပါသည်
Fanfictionငါ့မေတ္တာတွေ ပြန်စူးတဲ့တစ်နေ့ ငါ ပျော်ပျော်ကြီး ထိုင်ကြည့်နေမှာ မောင်
