KUTLU OLSUN (Kitap Oldu)

26- Beni Seven Adam

Isabel LaRosa - I'm Yours

"Ara şu kızı bir daha."

"Aradım, direkt meşgule atıyor." Gönül, elindeki telefonla kocasının yanına otururken Raci'nin sıkıntıyla başını kaşıdığını gördü. İkisi de böyle olacağını tahmin edememişti. Bunca yıldır katlandıkları her şeyin sonucunda nihayet amaçlarına ulaşmak üzerelerdi. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişlerdi ve Meltem, tam da zamanında (!) ellerinden kayıp gitmişti.

"Bir daha ara o hayırsızı," dedi Raci. Gönül, onun söylediğini hemen yapıp Meltem'i aradı. Telefon anında meşgule düşmüştü. Aylardır bu şekildeydi. Meltem, evlendikten sonra onunla hiç görüşmemiş ve konuşmamışlardı da.

"Onca yıl besle, büyüt. Gelsin seni yok saysın." diye homurdandı Gönül. Raci, dışarıya bezgin bir soluk bıraktı. Gün geçtikçe daha da geriliyorlardı. O sinir bozucu kız çocuğu tam da işe yaramak üzereyken...

Kapının çalmasıyla Raci, bakışlarını Gönül'e çevirdi. "Biri mi gelecekti?"

Gönül, kafasını iki yana sallarken aynı zamanda ayaklanıp kapıya doğru koşturmuştu. Kapıyı açtığında karşısında görmeyi en son beklediği o yüzü gördü. Ve görmeyi en son istediği...

Yine de kibarca gülümseyip "Hoş geldiniz, Cengiz Bey." dedi. "Hangi rüzgar attı sizi buraya?"

Cengiz, tüm kibarlığını bir kenara bırakıp "Kocan evde mi?" diye sordu. Gönül, kısaca Cengiz'in yüzünü incelediğinde aylardır ondan özenle sakladıkları gerçeği öğrenmiş olabileceği ihtimali aklına gelmişti. Kapı kolunu tutan eli orayı sıkıca kavrarken "Evde," dedi. "İçeride, buyurun."

Cengiz, kapıdan içeriye girdiğinde kapı önündeki konuşmanın uzun sürmesinden dolayı Raci de oturduğu yerden kalkmış, kapıya doğru ilerlemişti.

"Ne oldu? Kim gelmiş?" diye sordu. Gözleri, Cengiz'e döndüğünde yüzü bembeyaz olmuştu. "Kim gelmiş ya," dedi Cengiz sinirle. Kapıyı arkasından sertçe kapattı ve Raci'ye doğru hızlı adımlarla yürüdü.

"Ulan biz böyle mi konuşmuştuk?" diyerek onun yakasına yapıştı. "Benden habersiz iş yapabileceğinizi mi sandınız? Size Osman müdüre benzemem, demiştim!"

Gönül, Cengiz'in ellerine yapışarak kocasının üstünden ayırmaya çalıştı. Cengiz, kadını kenara iterken Raci'yi boğazlamıştı. "O üç kuruşluk aklınıza güvenip benden Meltem'in evlendiğini saklamaya mı çalıştınız? Nasıl evlendirirsiniz onu? Böyle konuşmamıştık!"

"Eh, yeter be!" Raci, sinirle onu ittiğinde Cengiz, sendeleyerek sehpaya çarptı. "Eğer sen işini düzgün yapsaydın bunların hiçbiri olmayacaktı!" diye bağırdı. "Sana Meltem'in adresini kimseye söyleme dedik, değil mi? Yapman gereken sadece bir şey vardı, onu da beceremedin!"

"Ben kız hakkında kimseye hiçbir şey söylemedim." dedi Cengiz sinirle.

"Öyle mi? O yetimhanedeki çocuk neden kapımıza dayandı o zaman?" diye sordu Raci. Kapıları yıkılacakmış gibi çalınırken kalkıp kapıyı açmış ve kendini bir anda yerde bulmuştu. Rüzgar denen o herif, henüz göz teması dahi kuramadan tek yumruğuyla yere sermişti onu.

"Hangi çocuk?"

"Rüzgar," dedi Raci, tükürürcesine. Cengiz'in yüzü bembeyaz oldu.

"Rüzgar Ataoğlu mu?" diye sordu. "Kocası o mu? Onunla mı evlendi?"