True Love 💭❤ အပိုင်း - 5
(Unicode)
"မမာရယ်မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ကျွန်မတို့အိမ်ကလဲရွှေကူမရှိရင်မရဘူးတော့"
"ဒေါ်အုန်းရှိတာပဲမထူးမြတ်ရယ် မမာလဲအဖော်မရှိတော့ ရွှေကူလေးကိုခေါ်ထားချင်တာပါ"
"အဖော်ပဲမမာရယ် အိမ်အကူရှာမယ်ဆိုပြီးကြော်ငြာထည့်လိုက်ရင်ပေါလို့လုပ်မယ့်လူတွေ"
"အဲ့လိုလဲမဟုတ်သေးဘူးလေမထူးမြတ်ရယ် ရွှေကူ့သဘောကိုလဲမမာကမေးကြည့်ခဲ့ပြီးပြီ သမီးရွှေကူကလဲလာနေချင်ပါတယ်လို့ပြောလို့မထူးမြတ်ဆီကလာခွင့်တောင်းနေရတာပါ"
မာမီကပြောပေမယ် တစ်ဖက်ကအန်တီထူးမြတ်ကလက်မခံသည့်အခြေအနေကြောင့် ကွန့်မြူးစိတ်မရှည်ဖြစ်လာရသည်။
"ရွှေကူ မိရွှေကူ .."
"ရှင့်..အန်တီလေး"
"လာအုံး"
"ဟုတ်"
ရွှေကူမီးဖိုခန်းဘက်မှ အန်တီလေးခေါ်ရာဧည့်ခန်းဆီ အမြန်ပြေးထွက်လာလိုက်သည်။
"ညည်းကအဲ့အိမ်မှာနေချင်ပါတယ်ဆိုဟုတ်လား..."
ထိုင်ကတည်းက အောက်ကကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးတုတ်ရက်ထိုင်နေသည်မို့ ကွန့်မြူးအလိုမကျတော့ပေ။ ပြောသည့်လေသံကလဲ ကလေးကိုခြိမ်းခြောက်နေသည့်လေသံနှင့်မို့ ဟိုကမျက်နှာတောင်မော့မကြည့်ရဲ ကြောက်နေပုံများကကွာ။ အဲ့လောက်နိုင်စားဖို့လိုသလား အလုပ်သမားတစ်ယောက်ရဲ့လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေကို ကြောက်အောင်လုပ်ပြီးခြိမ်းခြောက်နေတာတွေ ရွေးချယ်ဖို့အခွင့်အရေးမပေးတာတွေက ထင်ထင်ရှားရှားကြီးကိုဖြစ်နေလေသည်။
"ညည်းကိုမေးနေတယ်လေ ဘာလဲအ သွားတာလား"
"ဟုတ် "
"ဒီအိမ်ကဘာဖြစ်နေလို့လဲအေ ပြောပါအုံး"
"ဟို.. ရွှေကူ"
"အလုပ်တွေသေလောက်အောင်လုပ်နေရလို့လားညည်းကပြောင်းရအောင်"
"မဟုတ်ပါဘူး ရွှေကူက"
"ပင်ပန်းတယ်ထင်နေတာလားညည်းက"
