Different world; one shots compilation

note of the author

Dear Readers,

It's been awhile, how are you? Kamusta kayo? Kamusta kan? Hindi man natin kilala ang isa't isa, but I know na may mga hindi masasaya at may hindi malulungkot, ganyan ang buhay. Naniniwala ako sa yin and yang, kailangan balanse lang... Pero bakit ang bigat bigat nang yin? Ang bigat bigat nang kalungkutan? Isa lang naman ang masasabi ko, darating ang araw na kakayanin natin lahat to. I'm hoping to the person who is reading this can bear all the heaviness, malapit na... Sana malapit na.

I have a real story I want to share, it's my story.

It's been a month already nang may bumabagabag sa akin, every night before I slept, and every time I'm waking up iniisip ko nang iniisip. Nasan na ba ako?

Andito pa rin ba ako kung saan ako nag simula, o nasa kalagitnaan na ako nang laban kaya ang bigat at nakakapagod na? Nakaangat na ba ako o yun lang talaga ang tingin nang karamihan sa akin.

Nakakapagod isipin, hindi ko alam... Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa tanong ko. Natatakot ako na baka may naapakan na pala ako, hindi ko lang alam.

Kung meron man, pasensya na! Buong puso ako humihingi nang tawad.

Naiiyak, naguguluhan, nalilito ako. Pero sana sa desisyon kong ito, mabigay na ang kasagutan o kahit man sana yung peace na gusto ko, yun naman gusto natin lahat na mahanap diba?

I'm not going to make this longer, and write what should I suppose to write this time, I rarely make a notes, but this note I hope you continue to read.

Sorry for the sudden decision, but I'm already leaving the world of writing stories, It is the time that I'm giving up my hobby and routine. My readers like you become the best part of my life as an author, I like how you support my creativity and my random thoughts. I'm sorry if I will discontinue my books, without a proper ending.

But like I craved for spotlight when I'm starting, I'm also craving for a peace without any thinking to make an update. Gusto ko na ulit yung panahon na wala akong iniisip na gagawin, sulatin, at i update.

Kahit man gusto ko sanang tapusin yung mga libro na naisulat ko, wala... I can't find any words to describe the narration like how I can't describe my feelings today.

Masaya ako, sobrang saya ko na nakilala ko kayo pero— mas masaya ako na nakilala ko pa yung sarili ko.

Mahal na mahal ko kayo, ingat kayo palagi. Mabigat man, pero kayang kaya natin to buhatin kahit ano mangyari.

Salamat sa lahat, salamat sa ilaw na binigay niyo para makita ko ang daan papunta sa bagong ako.

Nag mamahal,
Kung sino ako ngayon

She look at her friend, "Masaya ako." Even the tears already sliding through her soft skin.

"At least dalawang taon kang naniwala sa sarili mo." Her friend answered.

"Sobra-sobra na yun." She smile through the pain, "Salamat."

"Sa akin?"

"Oo, andyan ka noong nag simula ako... Ngayon andiyan ka pa rin nung natapos ako." A soft smile now.

"Salamat sa mahabang pasensya, at sa lahat nang binigay mo sa akin." She added, "Wala ako dito kung wala ka. Alam kong naniniwala ka sa akin."