ផ្ការីកក្នុងចិត្ត🌸[ចប់✅️]

ភាគទី12:បន្តិចទៀតស្រួលហើយ

ក្រោយពីលាហូសុកជុងហ្គុកក៏បានមកដល់ភូមគ្រិះដោយស្ថាពរចុះពីឡានភ្លាមភ្នែកដ៏រវាសរវៃក៏ខំសម្លឹងរកកូនដង្កូវតូចក្បាលខ្មៅតែមិនឃើញក៏ឱនមើលម៉ោងក៏ឃើញថាម៉ោង7យប់ហើយប្រហែលនៅក្នុងបន្ទប់ទេដឹងគិតរួចក៏ឡើងទៅបន្ទប់តែមុននិងចូលក៏ដើរកាត់បន្ទប់ថេហ្យុងស្រាប់តែគេឱនត្រចៀកទៅផ្អឹបចាំស្ដាប់សំឡេងក្រែងឮអ្វីខ្លះស្រាប់តែ

<<បងប្រុសធ្វើអីនិង នៅមុខបន្ទប់ខ្ញុំ>>ថេហ្យុងដែលមកដល់មួយសន្ទុះហើយតែរវល់ដាក់ចំណីឲឆ្មានិងរកកន្លែងឲវាដេកបានមកដល់ក៏ស្រាប់តែឆ្ងល់ពេលឃើញបែបនេះ

ជុងហ្គុកភ្ញាក់ព្រឺតពេលឮសំឡេងអាល្អិតបន្លឺតែក៏ឈរធ្មឹងគិតតែសម្លឹងមុខថេយ៍
ឃើញអញ្ចឹងថេយ៍ក៏បម្រុងនិងសួរម្ដងទៀតស្រាប់តែជុងហ្គុកក៏បែរមុខដើរចេញឃើញដូចនេះថេយ៍មិនបានសួរនាំក៏បើកទ្វារបម្រុងនិងចូលហើយស្រាប់តែ

ផឹប... ក្រឹក....

<<បង... អឹម..>>ជុងហ្គុកដែលថេយ៍គិតថាចេញទៅបាត់ហើយស្រាប់តែមិនដឹងមកពីណារុញគេចូលបន្ទប់ហើយចាក់សោរទ្វារ

<<ដឹប ៗដឹប ៗ អ៊ែង(លែង)>>ថេយ៍គក់ខ្នងផងស្រែកផងមិនដឹងថាគេកម្រោលចូលមកពីស្រាប់តែថើបមាត់គេភ្លាមៗ
ជុងហ្គុកគិតតែពីបឺតជញ្ជក់មាត់ថេយ៍ខ្លាំងៗខាំទាញស្រូបបបូរមាត់ថេយ៍ដូចជាមិនដែលបានថើប គេដូចជាមនុស្សគ្មានស្មារតីសោះគ្រាន់តែឃើញមុខថេយ៍ភ្លាមគេទប់មិនជាប់ពិតមែនឫមកពីគេញាំស្រា
ជុងហ្គុកថែថើបបូរមាត់មិនអស់ចិត្តក៏ផ្ដួលថេយ៍ទៅលើពូកសង្គ្រប់ពីលើទាំងមិនដកបបូរបាត់ចេញ តែបន្តិចក្រោយមកគេក៏ដកមាត់ចេញសម្លឹងមើលកូនដង្កូវក្រោមទ្រូងដែលកំពុងតែយំសភាពគេពេលនេះមើលហើយរឹតតែគួរឲក្នាញ់បបូរមាត់ហើមតិច ភ្នែកព្រិចៗចេញទឹកភ្នែកមក សក់ក្បាលរញ៉េរញ៉ៃ
ឃើញដូចនេះជុងហ្គុកក៏ឲទៅម្ដងទៀតដើម្បីបានបឺតជញ្ជក់មាត់យករសជាតិផ្អែមចេញពីបបូរមាត់មួយនេះ គេសន្យាហើយយប់នេះគេត្រូវតែមានរង្វាន់ជូនខ្លួនឯង

<< អាស៎ អាស៎ បងប្រុសឈឺ..>>នៅសុខគេស្រាប់តែរុលមកបឺតជញ្ជក់ កញ្ចឹងក៏ស ខ្ចីនិងច្របាច់ដោះអាល្អិតស្ចើរតែបែកគ្រាប់

ខ្វាក ខ្វាក

<<បងប្រុសហែកអាវខ្ញុំធ្វើអី ហឹក ហឹក>>ថេយ៍ចាប់ផ្ដើមភ័យពេលជុងហ្គុកហែកអាវរបស់ខ្លួនអស់បង្ហាញល្វែងលើពេញភ្នែកគ្មានអ្វីបិតបាំង

<<ធ្វើឯង...>>ថាចប់ជុងហ្គុកក៏ឱនមកជញ្ជក់ដោះថេយ៍ខាំទាញលិតយឺតៗថ្មមៗធ្វើឲថេយ៍ទប់មិនជាប់ក៏ធ្លោយមាត់ថ្ងូរភ្លាមៗ

<<អាស៎ បងប្រុសឈប់ទៅ ខ្ញុំ .. អាស៎>> អស់ពីបឺតក៏ច្របាច់អស់ពីច្របាច់ក៏បឺតវិញពេលនេះថេយ៍ចាប់ផ្ដើមវង្វេងស្មារតីដែរហើយមិនដឹងថាខ្លួនរបូតអស់ខោអាវតាំងពីពេលណាទេ

<<យើងទ្រាំលែងបានហើយ ងើបខ្លួនបន្តិចមក>>ជុងហ្គុកនិយាយស្អកៗប្រាប់ថេយ៍ឲហើបខ្លួនថេយ៍ដែលមិនយល់ភាសារក៏បានតែងើបខ្លួនដូចត្រូវថ្នាំស្រាប់តែ

<<អាស៎ អាស៎ បងប្រុសឈឺ>>អារម្មណ៍ឈឺចាប់ក៏រត់ចូលមកបាត់អស់ភាពស្រៀវស្រើប

<< បន្ថូរអារម្មណ៍ បើកជើងឲធំបន្តិចមកតិចទៀតស្រួលហើយជឿបង>>ជុងហ្គុកខ្សិបតិចៗក្បែរត្រចៀកថេយ៍ទាំងដង្ហក់តិចៗគេមានអារម្មណ៍ថាទ្រាំលែងបានហើយស្រាប់តែរុញអាវុធធំដល់គល់មួយទំហឹងនិងបុកចូលទាំងកម្រោល

<<អាស៎ ហា៎ស ហិហិ បងប្រុសតិចៗឈឺណាស់ អាស់>>

ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗៗៗៗៗ

<<បង...អាស៎ ប្រុស..មួយៗ>>ជុងហ្គុកបុកសម្រុកគេរហូតស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនចង់រួចទាំងដែលនេះជាលើកដំបូងរបស់គេ

<<យឺតៗ មួយៗ យើងមិនចេះទេ ហាស៎ យើងចេះតែលឿនៗ>>ជុងហ្គុកនិយាយទាំងអុកខ្លាំងៗ

ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗៗៗៗៗៗ

ជិតដល់គោលដៅជុងហ្គុកប្រឹងបុកបញ្ចូលកាន់តែខ្លាំងឡើងដល់ថ្នាក់អាល្អិតស្លើភ្នែក

<<អាស៎ អាស៎ ហិកហិក>>ដល់គោលដៅភ្លាមអាល្អិតថ្ងូរលាយទឹកភ្នែកមានអារម្មណ៍ថាដូចមានមេអំបៅហោះពេញបន្ទប់

<<ហឹម អា៎ស>>ជុងហ្គុកគ្រហឹមសុខស្រួលពេលខ្លួនបានមកដល់ទីខ្ពស់តែគេមិនឈប់ត្រឹមនេះទេគេចង់បានបន្ថែមទៀត

ជុងហ្គុកចាប់បង្វិលអាល្អិតឲបែរក្រោយទយគូថមករកគេរួចសាប់កូនប្រុសឲក្អែរពិសស៊កបញចូលមួយទំហឹងបុកភ្លាមៗតែម្ដងស្ទើរតែដល់ពោះវៀន

អាស៎ៗៗ អាស៎ៗៗ
ផ្លាប់ៗៗ ផ្លាប់ៗៗៗៗ

Tobe continues 🥶

[ចង់បានវគ្គបន្ទាប់អាចខមិនបាន ឫចង់ឲកាត់ត្រឹមនេះក៏បាន😘]