Under the Mayor's Possession

71

CHAPTER 71

LUCY'S POV

THEY TRIED TO PÓISONED ME. HE TRIED KÍLL ME. It might be that night. I thought he wanted to to make me his wife, silly me...

"Y-you really—"

"Fúck no, Lucy. D-don't leave me." He begged.

Napatingala ako dahil sa patuloy na pag-agos ng luha. Ayokong kwestiyunin ang pagmamahal niya, pero bakit ang sakit-sakit na?

"Let her go,Larence! Wala namang magbabago d'yan!! Anak pa rin siya ng krimínal—"

"DAPHNE!!"

The color of her face gone. Galit ang mukha ni kuya Leon papalapit sa kanyang asawa. Mahigpit nitong hinawakan ang braso ng babae at nanghihingi ng pasensyang tumingin sa akin. "I'm sorry about this mess." He looked away when he saw his brother,kneeling for me. "I'm sorry,Lucy." He said sincerely.

Wala naman siyang ginawang masama sa akin.

Kasabay ng pag-alis ni Daphne at kuya Leon ay ang pagpunas ko ng luha sa aking mga mata. Nanatiling nakaluhod si Leander habang yakap-yakap ang tiyan ko, ramdam ko ang mabibigat niyang paghinga doon at basang-basa na ang parteng iyon.

"L-leander..."

Hindi umangat ang tingin niya.

Inalo ko ang balikat niya at pilit na kumakalas mula sa yakap niya.

"I'm really sorry,Lucy. I-i'm really sorry, I regret it all. Don't ever forgive me..." Basag at nanghihina niyang sabi.

I sighed heavily. Please don't make this hard for me.

Nakapa ko pa rin ang prégnancy test sa kamay ko. Oo nga pala, buntis pa rin pala ako. Masama raw sa buntis na nas-stress. Pasensya ka na baby ah, pero mukhang hindi tayo akma sa mundo ng daddy mo.

Tinapik ko ang balikat ni Leander at naglagay ng ngiti sa labi ko.

"Gabi na... I'm tired, Leander. We need to rest." I muttered,finally looked up to me.

~~~

Pinalis ko ang luha ko nang marinig na pinatay na ni Leander ang shower sa banyo. Huminga ako ng malalim at ikinalma ang sarili. He shouldn't see me at this state, masyado siyang malambot sa akin. Baka mag-overthink lang siya magdamag at hindi makatulog.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto at unti-unti ding may yapak na lumapit sa tabi ng kama. I swiftly move my áss to face him. I smiled.

Namumula ang mata at ilong niya. Umiyak ba siya sa loob ng banyo?

He looked away but still he lay down next to me. Habang nakaharap ako sa kanya ay nakaharap naman siya sa kisame. Malalim at mahahaba ang kanyang pilik-mata, mayroon din siyang matangos na ilong kaya hindi ko napigilan na ipadausdos ang daliri ko sa tungki no'n.

I giggled when he stiffen.

"You should sleep, Lucy. This day is too rough for you." Paos niyang sabi.

I could see his heavy breathing as I still slid my finger from his forehead to the bridge of his nose. Gusto kong matulog siya, alam kong panoorin niya lang akong natutulog habang tahimik na umiiyak. I don't want that for my Leander.

"Mahal kita..."

He faced me, shock is evident on his face.

Hindi ko kailanman sinabi sa kanya ang mga katagang ito. Pero palagi ko namang pinaparamdam iyon sa kanya. Mahal na mahal ko ang lalaking 'to, gusto kong malaman niya dahil baka wala na rin akong ibang pagkakataon na sabihin pa ulit sa kanya.

"Stop... Pakiramdam ko it's just your way to say goodbye." Garalgal na tono ng boses niya at muling nilihis ang tingin sa akin.

I chuckled. Why would I, Leander.

I leaned over him and sealed him with warm and lethal kísses. Humigpit naman ang hawak niya sa baywang ko nang igalaw ko ang sarili sa kanyang ibabaw. Let yourself be happy, Lucy. Kahit sa huling pagkakataon nalang.

~~~

Tahimik kong isinara ang gate at mabilis na umalis sa bahay na 'yon. Nadaanan ko ang kakahuyan habang niyayakap ako ng lamig ng hangin. Bitbit ko ang iisang bagahe na naglalaman lamang ng iilang damit ko. Umiiyak ang mata at puso ko habang lumalayo sa kanya.

It felt like my heart been ripped out.

Bawat tapak ko pabilis ito ng pabilis. I did the right thing, didn't I? I left because I was their bad past. I bit my lip and just closed my eyes because my heart was so tired that it was crushed into pieces.