MAFYALARIN AŞKI (GECE SERİSİ 1)

→2. BÖLÜM← "MERHABA BEN ARES"

( düzenlendi)
multi: Ares Teksöz (merhaba ben Ares!) 

"Sen ne biçim bir kızsın?" dedi sırıtırken. Bu arada gözleri yüzümü dikkatlice tarıyordu. Yaptığı karşısında bir kaç adım geri çekildim. Neredeyse iç içe geçecektik.

"Biliyorum biliyorum , çok güzelim." diyerek sırıttım. Hala yüzümün bir yerlerine bakmaya devam ediyordu. Bu dediğime gözlerini devirdi "Sana bakmıyorum lan. Arkanda durup bize sinirle bakan herife bakıyorum." kaşlarımı çatıp arkamı döndüğümde karşımda Batu vardı. "Batu'ya neden aşkla bakıyorsun?" diye sordum alayla. Batu beni aldatan eski sevgilimdi. Şerefsiz!

"Alara bu it kim?!" dedi sinirle Batu. Kaşlarımı çattım ve tekrar arkamı döndüm. "Seni ilgilendireceğini sanmıyorum Batu!"

"Nasıl beni ilgilendirmez?! Sen benim sevgilimsin!"

"Aldattığın sevgilin mi?" gözleri şaşkınlıkla açıldı. "B-ben seni aldatmadım..."

"Başka masken kaldı mı lan? Şimdi hangi maskeni takıp çıktın karşımıza?!" dedi sinirle ve beni Batu'dan uzaklaştırdı Çisem. Konuşurken biraz fazla yakınlaşmıştık.

Omuzlarını dikleştirdi Batu. "Hadi seni aldattım diyelim Alara. Sana bunu kim söyledi? Kimin sözüne inandın yine?!" alaylı sesine karşılık sırıttım. "Kendi gözlerimle gördüm Batu. Evine geldiğim gün balkonda Buket ile dakikalarca yiyiştin!"

Dikleştirdiği omuzları çöktü birden. Kollarını açıp bana yaklaşmaya başladığında sinirle bağırdım "Yaklaşma bana!"

Şaşkınca yerinde kalakaldı. Her zaman bana kendini bu şekilde affettirmişti ama bu sefer işe yaramazdı. Yarayamazdı da artık. Bitmişti.

"Bak Batu dediğin her yalana şimdiye kadar inanmış veya inanmış numarası yapmış olabilirim. Gözünde şimdi de söyleyeceğin bir yalana inanacak kadar saf durabilirim ama bitti. Bundan dahası mı var?" dediğimde sinirle hırlamıştı "Seni seviyorum lan var mı ötesi!" ve ağlamaya başladı. Batu önüme çöktü ve ağladı. Ağlayan bir Batu'ya dayanamazdım çünkü küçük bir çocuk gibi masum görünürdü öyle olmasa bile.

Batu'ya karşı içimde bir aşk yoktu. Batu'ya karşı içimde bir şefkat vardı. Onun hak etmediği bir şeydi bu. Bana onca yaptıklarından sonra beni hak ettiğini düşünecek kadar saf değildim.

 Batu annesine küçükken çok bağlıymış ve onu 10 yaşındayken kaybetmiş. Bana her zaman annesine çok benzediğimi söylerdi. Onun gibi konuşur , onun gibi davranırmışım. Her anneler gününde ve her annesinin doğum gününde önce mezarlığa giderdik sonra evine döndüğümüzde kucağıma yatar ve tüm gün ağlardı.

Aklıma acıyla akan anıyla vücudum titredi. Sarhoşken bana sarılıp 'Geri mi geldin anne?' diyerek ağlamıştı.

"Alara... Gitme Alara. Sana çok ihtiyacım var..." diye fısıldadı ve kollarını bacaklarıma dolayıp bana sarıldı. "Seni bir kez daha kaybedemem anne..." Ve bir anda gözlerimden yaşlar akmaya başladı. "Ö-özür dilerim..." diye fısıldadım çenem titrerken ve bir kaç adım geriye gittim. Yaptığım harekete karşı Batu sinirle ayağa kalktı ve kolumu sıktı. "Gitmeyeceksin dediysem gitmeyeceksin tamam mı?! Gidemezsin!" alnındaki ve boynundaki damarlar sinirden belirginleşmişti.

Ben de sinirlenmiştim. Ve benim sinirlenmemin sonucunda genellikle geriye parçalanmış bedenler kalıyordu. Sinir hastasıydım ve sinir krizim gerçek anlamda çok şiddetliydi.

Tam kolumu kurtarmak için harekete geçecektim ki birisi Batu'yu kolundan tutup kendine çekti ve kafa atmadan önce saçma bir cümle kurdu "Merhaba ben Ares!" dedi motoruma çarpan piç!

Batu bunu beklemediği için yere düştü. Bense karşımdaki kişinin adını öğrenmenin keyfini yaşıyordum. Açık konuşalım. Batu umurumda bile değildi. 

Gözlerimi bir kaç saniyeliğine etrafta gezdirdiğimde Batu yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Ares de onu hunharca dövüyordu. Batu'nun ağzı gözü dağılmış haline daha fazla dayanamayacağımı biliyordum. Omuzlarım yavaşça düşerken Çisem'e döndüm. 

"Beni b-buradan götür kardeşim..."

Çisem tebessüm ederek kolunu omzuma attı. Motora doğru ilerlerken içimde kocaman buz parçaları düşüp ruhumu parçalıyordu. Ben bu gün Batu'yu sonunda geride bırakmıştım ama kadınlık gururumu da ayaklarımın altına almıştım. 'Kadın halinle bana bulaşma. İndirtme beni arabadan aşağıya' diyen bir herifin korumasına maruz kalmıştım , sanki çok ihtiyacım varmış gibi. Ve bunların yanı sıra Batu bana el kaldırmıştı. 'Her piçliği yapar ama kadına el kaldırmaz' dediğim Batu benim bileklerimi sıkmakla kalmamış hatta bileklerimi morartmıştı. 

İçimdeki alev büyüyüp daha çok buzulu ruhumun üstüne düşürürken ruhum kaçmamıştı bile. Ölümün kendisine gelmesine izin vermiş. Yeniden dirilmiş haliyle intihar etmişti. Yeniden yok olmuştu. Oysaki daha yeni iyileşmişti.

Kalbim sıkışmaya başlarken kendime verdiğim sözümü tutamadığımı fark etmiştim. Bir daha kendini adam sanan bir erkekten uzak duracağımı ve kendimi o yobaz ucubelere ezdirmeyeceğimi söylemiştim. Ama bu gün hem öyle biri ihtiyacım varmış gibi beni korumuştu hem de eski sevgilimin öyle olduğunu öğrenmiştim.

Bu düşüncelerimle daha çok canım yanarken Ares kolumu tuttu ve beni kendisine çevirdi. Ona şaşkınca bakarken ne yaptığına algılamaya çalışıyordum. Kahverengi gözleri beynime kazınırken ikimizde aynı anda yavaşça yutkunduk.