MAFYALARIN AŞKI (GECE SERİSİ 1)

KESİT VAR! - YAZAR VEDASI!

multi: MURAT KOMUTAN (MURAT SEZER!)

Sadece bölüm başlığını gören Mafyaşklarım kitap tamamen final olacak sanabilir. Ama hayır her şey aynı devam edecek. Tek fark TEOG bana girmeden -ki yarın girecek pek fazla zamanım kalmadı- size görüşürüz demek istedim. Benimle bu güne kadar geldiniz yafrularım. Ayıp değildir söylemesi 21.2K'yız şunun şurasında biraz ego kasayım değil mi? dgxdgxd

Sizleri çok ama çok seviyorum. TEOG dan sonra bir süre kendime gelemeyebilirim ama yapacak bir şeyim yok. 

Görüşürüz yafrularım! Bu beni son görüşünüz değil ama aynı ruh halinde olmaya bilirim TEOG'DAN sonra.

Lütfen bana dua edin yafrularım. Buna çok ihtiyacım var!

Neyse

Buraya uzun uzun bir şeyler yazmak isterdim ama öyle bir şey yapmayacağım.

Sadece size küçük bir kesit bırakacağım zuhahahha

MAFYALARIN AŞKI 68. BÖLÜM KESİTİ

ALARA YILMAZ

Murat Komutan'ın yer bildirimi ile gönderdiği yere varmak üzereydik. Helikopterin bir köşesine çöktüm ve gözlerimi sertçe kapadım. Kafamda kurduğum senaryo sayısı çok fazlaydı. Ne zaman gözlerimi kapatsam onları parçalanmış bir halde görüyordum. Ama  öyle değildi. Olamazdı. Değil mi? 

Helikopter sahil şeridine yaklaştıkça göğsümün sol tarafı vücudumu parçalamak istercesine daha da hızlanıyordu. Kafamı yan tarafıma çevirdim. Camdan dışarısı ne kadar hoştu. Çok masum gözüküyordu. Keşke öyle olsaydı ama değil işte!

Helikopter deniz kenarında bir boşluk buldu ve yavaşça izinsiz iniş yapmaya başladı. Yere iyice yaklaştığımızda kumlar havalanmaya başladı. Bu sebeple Ali helikopterin kapısını kapadı. Evet pilotum Ali'ydi. Aslında ellerim titremese bende kullanırdım.

Gözlerim dolmaya başladı tekrar. Burnumun ucu acıyla sızladı. Tüm vücudum zangır zangır titriyordu. Ya onları beklediğimden daha kötü bir halde bulursam. Kafamı sertçe iki yana salladım. Ben kendimi en kötüsüne hazırlamıştım zaten. 

Öyle kötü bir manzarayla da karşılaşmayacaktım ama. Çünkü onlar sadece suya düşüp boğulmuşlardı. Birisi tarafından kaçırılarak eziyet görmemişlerdi.

Murat Komutan gözlerini kısmış inişimizi izliyordu.

Ali iniş yapınca helikopterin kapısını açtı. Titreyen ellerimle yerden destek alarak kalktım. Vücudum ilerlememe engel oluyordu. Her adımımda 'Geri dön!' diye bağırıyordu bana.

Gözlerimi sertçe kapadım. Yapacağım. Buraya kadar gelmişken geri dönemem!

Gözlerimi açtım. Derin bir nefes çektim içime. Ya şimdi , ya hiç! 

Koşarak indim helikopterden. Cesetlerin bulunduğu yere gidecekken Murat kolunun tekini uzattı ve beni tuttu.

Hızla kendine çekti. Kollarını sıkıca sardı bana. Nefes nefese iken yasladım sırtımı vücuduma. Göz yaşlarım yanaklarımdan hızla akıyordu.

Dudaklarını kulağıma yaklaştırarak sordu Murat "Onları görmeye hazır olduğunu zannetmiyorum Gece'm. İstersen sadece Ali ve ben bakmaya gidelim olur mu?"  sırtımın arkasında kalan kalbi çok hızlıydı. Murat Komutan çok iyi bir insandı bana aşık olmasa. 

"BIRAK BENİ KOMUTAN!" kollarını daha da sıktı. Nefes alışım yavaşlamaya başladı. "Lütfen bırak b-beni komutan... ne olur b-bırak..." dedim çaresizce.

Kollarını yavaşça gevşetti yanağıma küçük bir buse kondurarak. "S-sağ ol komutan..." diye fısıldadım. Ve ondan uzaklaşarak yavaş adımlarla cesetlerin olduğu yere gittim. Ama beklediğim bir görüntü ile karşılaşmamıştım. Ben en kötüsüne hazırlamıştım kendimi değil mi? Ama bu kötünün de kötüsüydü.

Acıyla çığlık atarak yere çöktüm. "Sadist sen ne yaptın..."  bunu onun yaptığı o kadar da belliydi ki!

Ali yavaşça yanıma çöktü . Gözlerimin içine bakarak "Bunu Sadist yapmamış Gece. Başımıza büyük bir terörist belası aldık. Sadist'in müttefikleri bu teröristler. Elimizde sadece bu bilgi var..."   Hiç bir şey demedim. Göz yaşlarım akmaya devam ederken hızla sarıldım Ali'ye.

Suda boğulmuş bedenler bekliyordum ben. Bir ağaca bağlanarak işkence edilmiş ve en sonunda parçalara ayrılmış bedenler değil...