MAFYALARIN AŞKI (GECE SERİSİ 1)

Özel Olan Son Bölüm (2. KİTAPTAN SPOİLER!) - ÖZEL BÖLÜM 3!

multi: Sadist ve Gece temsili (geçmişleri)

Geçmiş çok güzel geçirmişti bir yerde. Kabus gibi geçen günlerim olmuştu. Acı dolu haykırışlarım olmuştu. Ama bir yerde kahkalarla güldüğüm anlarımda vardı. Beni gülümseten , tebessüm ettiren anlarım vardı ve hatta mutluluktan ağladığım anlarımda vardı. 

Şimdi ise onlar galiba yoktu. Sadist dönmüş ve yine karanlığımı bölmeye çalışıyordu. Başaramayacağını bilse bile bunu yapıyordu. Hiçbir zaman bıkmamıştıda zaten bu huyundan. Benden bir çok zaman nefret emişti. Benden bir çok zaman kurtulmak istemişti. Ama bazı zamanlar vardı ki birbirimizi 'kardeşim' diyerek bağrımıza basmıştık.

Gözlerim dolarken işaret ve orta parmağım arasında duran sigarayı dudağıma yaklaştırdım. İçimdeki tüm acıları gün yüzüne çıkarmak istercesine çektim dumanı içime. Zehri yutup ciğerlerimi yakmasını bekledim. Dumanı dışarıya üflerken acılarım hala yerindeydi.

Biz bir aralar güzeldik be sanki. Mutluyduk , 'kardeşim' diyebileceğimiz birisi ve hatta gözümüz kapalı canımızı birbirimize vereceğimiz güvenimiz vardı. Güven önemliydi bizim için. Biz diğer her şeyi siktir edip bizdik. 

Tanrı bize tek bir anne vermemişti çünkü biliyordu bir anne bizimle başa çıkamayacağını bizde ruhumuzla kardeş olmuştuk işte. 

Gecenin bir yarısı aklıma esmişti ve özel ağacıma gelip dibindeki uçuruma oturmuştum. Bana eşlik eden dostum biralarımdı...

O anda yanımda bir hareketlilik sezdim. Kafamı yavaşça yanıma çevirdiğimde yüzü gözü dağılmış bir Ali vardı karşımda. Bu şaşkınlığım beni nasıl bulduğundan değildi. Çünkü burası benim ruhumun mezarlığıydı. Beni tanıyanlar ortalıktan yok olduğumda mezarlığıma geldiğimi anlıyorlardı. Şaşkınlıkla sigaramı çimlere bastırdım ve yüzünü avuçladım "Ne oldu lan?!" 

Güldü. Dişlerinin arasından kan sızıyordu. "Sadist adamlarını üstüme saldı amına koyayım! 4 kişiydi şerefsizler." dediğinde gözlerimi devirdim. "Doğruyu söyle lan. Sen 4 kişiden dayak yiyecek adam değilsin! Tabi bunlar bizimkiler dışındakiler için geçerli... " 

"Beni bu kadar iyi tanımandan nefret ediyorum!" diye hayıflandı.

"Kardeşiz lan biz! 26 yıllık kardeşiz biz var mı lan ötesi!" dediğimde güldü ve kollarını bana doladı. "Kardeşim...." diye mırıldandığında dolan gözlerimi kapadım. 

Sadist'te kardeşimdi...

Neyse siktir edin. Artık değil. Geriye kalan benimdir!

Sarılmamız bittiğinde gülerek yüzüme baktı ve bir anda gerçekeri dökülmeye başladı. "Selim ile Berke aynı anda girişti şerefsizim. Bir ara Ares'le Ateş de geldi. Amık kardeşleri!" dediğinde kaşlarımı çattım "Ne yaptın lan!"

"Ya sadece Selim'e 'Ares ile Alara evlense güzel olurdu' dedim. O da beni dövmeye başladı. Berke durduracakken 'Sana para veririm benimle döversen bu şerefsizi' dedi. O da dövmeye başladı. Sonra bende 'Tamam lan evlenmesinler' dediğimde Ares duydu ve Ateş'i kapıp onlarda dövdüler. Siktiler bildiğin beni. Elledi şerefsizler. En son yorulduklarında 'Ateşli anlar için teşekkürler' dedi Ares ve kalçama şaplak attı. Bir an komodine bir yüzlük atıp gidecek sandım lan! " dediğinde gülmüştüm. 

Şu aralar bizim ekip benle Ares'i evlendirmek için uğraşıyorlardı. Ama ben pek yanaşmıyordum. Sadistle olacak olan savaşımızın sonunda kimin geriye kalacağı belli değildi çünkü...

Gözlerim hüzünle çökerken arkamızdan geçen bir araba ortamı aydınlattı. Ali yüzümdeki ve gözlerimin derinindeki yaraları gördü. Yüzü bir anda buz kesti. 

"Noldu lan!" dedi telaşla.  Bir şey diyemedim. Ve gözlerimden yaşlar akarken başımı Ali'nin omzuna yasladım.

Ciğerim parçalanırcasına ağladım. 

Ağladım çünkü beni parçaladı. Ağladım çünkü beni yıktı. Fiziksel bir acım yoktu. Sadece yüzümdeki yaralar vardı o da acıtmıyordu. Asıl acıtan ruhsal yaralarımdı...