MAFYALARIN AŞKI (GECE SERİSİ 1)

->60. Bölüm<-"Sadist olayını biliyorum..."

multi: Selim Yılmaz

multi: Ares Teksöz hakkında bir video buldum çok güzel lan sjsjsjdx

İyi okumalar

Yazar'dan

Selim'in yanaklarından hafif hafif yaşlar dökülüyordu. Kendini daha fazla ayakta tutamadı ve yere dizlerinin üstüne düştü. Derin'i gerçekten çok sevmişti. Her şeyden , herkesten çok... onun için ailesin kaybetmeyi bile göze almıştı. Alara'yı karşısına almıştı. Ali'yi karşısına almıştı. Gözü Derin'den başka kimseyi görmemişti çünkü gerçekten sevmişti. 

Kalbi alev almış gibiydi genç adamın. Acısı çok fazlaydı. Hem sevdiğinin ihaneti hem de Gece'den korkusu vardı...

İş artık rekabetten çıkıp bir oyuna dönüşmüştü. Öldürme oyunu... En çok öldüren kazanır... en çok zarar veren kazanır... güçlü güçsüzü yener... güçlü güçsüzü öldürür... Ve Selim'in buna gücü yoktu. Kimsenin bu oyunda olmak için gücü yoktu. Ama oyun kuralsızdı. Güçlü , güçsüz fark etmezdi. Bir de Sadistimiz var... Alara'nın , pardon Gece'nin en büyük düşmanı. Düşünsenize Alara'dan daha güçlü birini... düşünsenize Alara'yı bile korkutan birini! Evet o kişi sadistti ve geçmişinin acısını almaya gelmişti. İhanetleri öldürmeye gelmişti. Herkesi öldürmeye gelmişti. O kimseye acımazdı. Hadi ama o kendisine bile acımazdı. Çünkü en büyük güç mazoşistlerindi. Sadist her ne kadar sadist olsa da mazoşistliği daha büyüktü. Kendisine bile değer vermeyen bir insanın başka birisine değer vereceğini düşünmeyin. Çünkü Sadist annesini kendi elleriyle boğarak öldürmüştü ve babasını da aç ve susuz bir odaya kitleyip çöküşünü her gün izlemişti. Ve küçük kardeşini de alıp Gece'ye yardım etmesi için kaçmıştı. Asıl olay buradan sonraydı zaten...

Ama bunu size daha anlatmayacağım... tüm sırlar yavaş yavaş ve sizi şok ederek ortaya çıkacak. 

Ares Teksöz

Alara'm gözlerini bile kırpmadan karşısındaki duvara bakıyordu. Derin'in kanıyla kaplı duvara... Sanki kafasının içinde birileri vardı ve onlarla durum değerlendirmesi yapıyor gibiydi. Vücudu birden titredi ve çığlık atarak geriye sendeledi. Tüm odanın bakışları ona dönerken  benim gözlerimin içine baktı. Burnundan kan akıyordu. Gözlerim korkuyla büyürken ona adım atacaktım ki elini kaldırıp durmamı işaret etti "Zaman kalmadı... o geri geldi... Sadist geri geldi... hepimizi herkesi öldürecek... hiç zaman kalmadı..." ve bir anda yüz üstü yere düştü. Nefes bile almıyormuş gibi gözüküyordu. Selim hala ağlarken fısıldadı "Özür dilerim Gece..." şoktan çıktıktan sonra koşarak Alara'yı kucağıma aldım "Ali , Çisem ben Gece Hastanesine gidiyorum! Peşimden gelin!" 

Merdivenleri koşarak indikten sonra kapıda hazır duran Range Rover'a binerek gazı kökledim. Arkada boylu boyunca oyuncakmış gibi yatıyordu. Her zamanki krizlerinden biriydi ama uzun süredir kriz geçirmiyordu. O yüzden ilaçlarını aksatmıştı. Ve burnundan kan akması kötü bir şeydi. Yani... bence öyleydi.

Hastaneye varınca hızla Alara'yı kucağıma aldım ve içeriye koştum "Kriz geçiriyor sedye getirin!" gözlerim acıyla kızarmaya başladı. Sorun büyük olmasa da insan endişeleniyordu. Korkuyordu. Çünkü kim korkmazdı ki? Karşısında herkese , hatta ölüme bile meydan okuyan Gece'yi yerde oyuncak bebek gibi uzanırken görünce...

Acil kapısına kadar takip ettim Gece'mi. Ama bizim giremeyeceğimiz kısım gelince durdum. Otomatik kapının şifresini girip girdiler ve kapı kapandı. Buğulu kapının arkası sonsuzluk gibiydi. Bir süre kapıyla bakıştım. Ali beni omuzlarımdan sarsınca kendime gelerek ona döndüm ve gözlerim kıpkırmızı olmuşken hastalıklı bir sırıtış gönderdim ona. Kaşlarını çatarak baktı bana Ali "Ulan sende mi!" diye bağırdı ve yüzüme yumruğunu geçirdiğinde buğulu kapıya çarptım "Alara gibi olmayacaksın! Bir tane aklı başında insan beni bulamaz mı ya?! Elimi sallasam delisi geliyor amına koyayım!" dedi ve beni kaldırmak için elini uzattığında ona sinirli bir bakış gönderdim ve kendim ayağa kalktıktan sonra "Sanki beni düzgünü buluyor!" dedim ve yüzüne yumruğumu geçirdiğimde geri doğru sendeledi ama duvarın kenarında bulunan saksıya ayağı takıldı ve göt üstü yere yapıştı. "Ödeştik kardeşim." dedim hastalıklı sırıtışımla ve hastane koltuğuna oturdum. Hiç sevmiyorum bu koltukları. Çok rahatsızlar.  Burası senin hastanen! Senden beklemezdim Gece!