Channie Says Special

7. Bölüm - Part 1 "Birinci Derece Temas"

"İyi misin?" Baekhyun üstümde omuzlarımdan tutmuş, bir tepki vermemi beklese de, cevap verebilecek kadar kendime gelmiş hissetmiyordum henüz. Tanrım Chanyeol doping filan mı atıyordu böyle gömmek için?

Baekhyun ve bir kaç kişi arkamdaki masayı itip beni kaldırmaya çalıştılar. Ve ben az önceki can korkusundan pek düşünememiş olsam da afrodit hala burda olmalıydı! Lanet edilecekler listeme bir yeni madde daha eklenmişti böylece.

"Tamam, iyiyim." Sırtımı yavaşça yerden kaldırdığımda omzum ve sırtımdaki dehşet sızıyı daha iyi hissetmiştim. Yanan sol omzuma baktım. Geriye doğru akmış kocaman ıslak bir kahve lekesi vardı gömleğimde. Dudağımı ısırıp tamamen doğruldum ve bir süre yerde oturdum.

"Nereye vurduğunu göremiyor musun?!"

Ve bir de şu Jongin-Chanyeol ikilisi vardı tabii. Chanyeol'ün Jongin'e olan öfkesi, yerini korku dolu bakışlara bırakmıştı benim halimi görünce. Jongin yakasından itip ona bağırırken uzun süre bir şey söyleyememişti.

"Sehun ben çok üzgünüm."

"Bir dahaki sefere sebepsiz yere birine saldırmadan önce önünde kim var bi bak!" Jongin Chanyeol'e iyice yaklaşıp son bir bakış attıktan sonra yakasından elini çekmiş ve yanıma gelmişti hızlıca. Bana doğru yürüdüğü sırada dağılmış suratımdan mimiklerim pek belli olmasa da içimden şaşkınlıkla izliyordum tepkisini.

"İyi misin?" Yanıma diz çöküp bir şey söylememi beklerken çenemi kavradı ve dudağımın kenarına dokundu tedirginlikle. "Hastaneye gidelim mi?"

Baekhyun diğer tarafımda şokla ikimize bakıyordu. Doğaldı tabii. En yakın arkadaşım olarak onu Jongin'le aldatmış gibiydim ben de. Ya da nerden bu samimiyet diye düşünüyor olabilirdi.

Başımı geri çekip dudağımı üstündeki parmaktan kurtardım ve toparlanmaya çalıştım sızlayan yanıklarıma rağmen.

"İyiyim ben." Dizlerimin üstüne yüklenip ayağa kalktım Baekhyun'un yardımıyla. O sırada bir kaç adım ötemde Chanyeol hala korkuyla bana bakıyordu.

"Chanyeol, sorun değil dostum." Ona doğru ilerleyip güldüm az önce yeniden şekil verdiği dudağımla. "Öyle bakmayı kes beni korkutuyorsun."

Sorun olmadığını söyleyip onu rahatlatmaya çalışmış olsam da bakışlarındaki suçluluk duygusu geçmemişti hala.

"Gerçekten iyiyim-"

"Hastaneye gidiyoruz." Yanık olmayan kolumdan tutup kafeteryaya ayrılmış bahçe bölümünün çıkışına sürüklemeye başladı beni. "Başını çarptın. Üstüne kahve döküldü. Niye her kavgada araya giriyorsun?!"

Jongin geride kalırken hala etraftaki kalabalığın meraklı bakışları arasında iki kişinin şefkatiyle sarmalanıyordum. Chanyeol önce dövüp sonra seviyordu daha çok ama hata bendeydi. Chanyeol'ü durdurmak için aralarına girmiştim evet. Ama kafam yerine geldiğinde hatırladığım kadarıyla, kısacık bir an o yumruğun bana yaklaştığını görmüş olsam ve çekilmek için kısacık bir boş zamanım olmuş olsa da çekilmemiştim suratımla durdurmak ister gibi.

Neden çekilmediğim kısmını da Chanyeol'ün yumruğunun bağımlılık yapması olarak açıklamıştım kendime.

Ben her ne kadar istemesem de Chanyeol zorla arabanın yanına kadar beni sürüklemeyi başardı. Bir yandan da Baekhyun baskı yapıyordu hastaneye gitmemiz için.