Channie Says Special

16. Bölüm - Part 1 "Doğaüstü Bir Şeyden Bahsediyoruz."

Henry - Trap

---

Başımı yastığa koyduğumda düşünecek önemli şeyler olmamıştı kafamda uzun zamandır. Ya da düşünmeyi seçtiğim.

Düşününce soluğumu kesen, yaş dolacağı için gözlerimi açmaya bile korktuğum, göğsümü acıtan tek gerçek dolmuştu zihnime şimdi.

Salak herif.

Onu ilgilendirmeyen konulara burnunu soktuğu içindi. Bunlarla hakkımda çıkarımlar yaparak ne geçmesini umuyordu eline?

Doğru bile değildi söyledikleri. Kendimi en iyi ben tanıyordum. Kaybetmekten korkmayı ne bilirdi o? O gece bana söylediği gibiydi aynı. Anlıyormuş. Benim yerimde olmadan neyi anlayıp, ne kadar tanıyabilirdi beni?

O gece...

Bekle.

O geceyi? Jongin o geceyi hatırlıyor muydu?

Siktir.

Siktir!

Acı çekmeye fırsat bulamadan bu gerçeğin yarattığı şokla doğrulmuştum yatakta. Annemle ilgili söylediklerimi hatırlıyorsa, o geceyi de hatırlıyordu. O geceyi hatırlıyorsa...

O geceyi hatırlıyorsa?

Elimi ağzıma çarptım sertçe.

"Öpüştüğümüzü?"

Fısıldadığım an diğer elimle de vurmuştum kendi ağzıma.

"Kapa çeneni!"

Lanet olsun. Ben hatırlıyorsam o da benim kadar içmişti. O da hatırlıyor olmalıydı devamını.

Pekala. Öncelikle bir şeyi açıklığa kavuşturmam gerekiyordu. Kendimi ikna etmek istercesine gözlerimi sıkıca yumup kafamı sallamaya başladım iki yana. Biz öpüşmemiştik. Öpüşmüş olmak için benim de onu öpmüş olmam gerekirdi. Ama ben öpmemiştim. O öpmüştü beni.

Yeter! Kafamda uçuşan öpmek ve türevi kelimeler yüzünden kendime vurmaktan kırmızıya dönmüştüm iyice. Tuhaf kalp çarpıntım ve içime yayılan korku dalgasıyla sakinleşip yeniden yatmak üzere hızla geri attım başımı.

"Saçmalama Sehun. Hatırlıyorsa ne olmuş yani? Acemi liseliler gibi davranmayı kes."

Baekhyun'a Jongin'le sarhoşken yatmasının hiçbir şey ifade etmediğini, sakin olması gerektiğini söyleyen ben, aynı kişiyle aynı sebepten öpüştüğüm için balataları sıyırmak üzereydim.

Gerçekten normal değildim ben son günlerde. Her şeye aşırı tepki veriyordum. Param olunca ilk işim terapiye başlamak olacaktı. Yatakta karanlıkta göremesem de boş gözlerle tavanı izlerken buna karar verdim. Gerçi param olunca ilk işim borçlarımı ödemek olmalıydı. Lanet olasıca parasızlık yüzünden kafayı sıyırmama bile engel olamıyordum.

-

Onca derde rağmen fark etmediğim bir şekilde uykuya daldığımı, sabah alarmımla uyandığımda anlamış ve telefonu susturur susturmaz ayağa kalkmıştım uyuşuklukla. Gözlerimi ovuştururken ayaklarımı sürüye sürüye salona yürümeye başladım.

Kapıdan çıkar çıkmaz gözlerimi ovuşturmayı bırakıp televizyondan gelen sese kulak verdim. Anlaşılan birileri uyanmıştı.

Elimi gözümden çekip baktığım anda sersem gülümsemem yüzümden silinmiş ve kocaman açtığım gözlerimi salonumdaki iki asalağa doğrultup bağırmıştım olamaz edasıyla.