Chapter 37

34.4K 1K 69
                                    


LUCY

"Jusko naman Yurika! Madaling-madali? Taeng-tae na sis?!" natatawang sigaw ni Eveyth kay Yurika na ngayon ay kakapasok lang sa c.r ng bahay ko. The moment we entered the house ay tumakbo na siya papunta sa c.r, kanina pa raw kasi nag aalburuto ang tiyan niya dahil sa kinain niya kanina noong dumaan kami sa convenience store papunta dito sa bahay.

Mag a-alas dose na ng madaling araw nang makarating kami sa bahay. Lahat pagod sa byahe so we decided na mag pahinga muna bago bumalik ng White Land, before sunrise dapat nasa loob na kami ng Haunted Forest. Trespassing 101 na naman ang ganap namin mamaya.

Pabagsak akong umupo sa one-sitter sofa at pasimpleng sumulyap kay Annya na kausap sila Mayka. She's smiling and laughing while talking to them, malayo sa blankong ekspresyon ng mukha at titig ni Annya sakin kanina sa bus. After that conversation we both went silent, pagkababa namin sa bus station dinadaldal niya ulit ako na para bang wala kaming pinag-usapan kinina.

"I'm no saint."

Her words bothered me. Doubts started to grow in me again. What if's and case scenarios flashes and flooded my mind. I was bombarded with unending questions again.

What does she mean by that? May pinaparating ba siya? Pinaparinig? Is she one of the six traitors? Eaten by greed? Or I'm just being paranoid?

Neither of my questions are answered.

"We should all rest now, matulog na muna tayo." suhesyon ni Ivan na sinang ayunan ng lahat. Isa-isa na silang nagsitayuan at nagkanya-kanyang punta sa mga kwarto. Good thing may limang kwartong hindi ginagamit dito sa bahay, hindi pa kasama ang kwarto nila mom at dad.

Pagkarating ko sa kawarto ay pabagsak kong humiga sa kama, iniisip ulit ang pinag usapan namin ni Annya sa bus.

Hindi naman niya siguro ako magagawang saksakin diba? We are like sisters, halos magkapatid na ang turingan namin, we've been friend since ages. Wala naman siguro siyang balak itapon ang samahan namin diba?

"I'm no saint."

Saint or not we're all grown up to differentiate the right and wrong, I hope she will choose the right path. There's nothing wrong about prioritizing yourself first, basta walang naapakang iba, basta hindi intentional ang pananakit just to feel happy.

I have a bad feeling about Annya and its bothering me. I don't want to doubt her as much as I want but I just can't help it. I am surrounded with traitors that I don't even know who. There are lot of possibilities that they are one of my friends and the thought of it scares me now, it pains me. Habang tumatagal ay pasakit ng pasakit sakin ang ideyang kaya akong ilaglag ng mga taong special sakin.

Everything starts to sink in.

Malakas akong napabuntong hininga bago pumikit.

I was about to sleep when I felt a presence near me. Mabilis kong dinilat ang mata ko at hinanap ang taong nandito sa kwarto.

"Looking for me?" mabilis akong napalingon sa pinanggalingan ng boses and to my ultimate shock, I saw myself wearing a white long flowy dress standing few meters away from me. She's looking at me with a smirk on her face.

She scoffed and I feel a cold run down to my spine and it sent me shivers.

What the fuck is the meaning of this? Mabilis akong napatayo mula sa pagkakaupo ko at hinarap ang babaeng kamukhang-kamukha ko. She confidently walked towards the sofa, gracefully sat on the one-sitter sofa and glance at me with full of confidence and power in her aura.

Pinagmasdan niya ako mula ulo hanggang paa.

"Damn, I'm so good at playing." bulong niya pero rinig na rinig ko. Nakita ko ang pasimple niyang pailing-iling na tila ba parang may ideyang naisip.

Tale Of Lucy NakaharaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon