Chapter 51

35.7K 1K 59
                                    

 

LUCY

"Then do it."

Shock was plastered to my face when he said that. Bahagyang napaarko ang kilay ko sa sinabi niya.

Did he just agreed to what I've said? "They all deserve it..." he trailed that made me more surprised.

Really?

"They did a lot of horrible things not only to you, they deserve a punishment." he continued in a platonic voice.

Taimtim ko siyang tinitigan habang nakatitig siya sa'kin. Sinusubukan basahin kung anong tumatakbo sa isipan niya. I just told him that I'll drag all Flitwick with me in hell and he agreed to it. For fuck sake I'm pertaining to his parents, to his clan.

"I am aware of what my ancestors did to the Nakahara, alam ko ring isa sila sa mga bumoto para patawan ka ng parusang kamatayan. People should be punished for their wrong doings."

Tuluyan akong umupo patagilid para maharap siya ng maayos. "Yun lang ang alam mong ginawa nila?" panguusisa ko.

"I want to investigate your case, of what that day. I fucking want to—"

"Bakit hindi mo ginawa?"

"Kasi gusto ko sayo mismo marinig kung ano ba talaga ang nangyari. I want to know what really happened, straight to the point I want you to tell me the whole truth why you were executed, what did you do, what did they do. Gusto ko sayo mismo magaling lahat kesa sa bibig ng iba." sunod-sunod niyang saad. His stoic face went frustrated and full of desperation.

"I badly want you to tell me what really happened that day, handa naman akong maghintay kung kailan ka magiging handang ipaliwanag sa'kin ang lahat eh. I already waited for centuries Lucy, ano pa kaya ang unting panahon diba?" he hopefully said.

"May plano ka naman sabihin sa'kin lahat hindi ba?" puno ng pag-asa niyang tanong.

What happened that day that resulted my execution.... It's all fresh to my memory like it just happened yesterday. Naalala ko ang nangyari noong araw na yun. That day, that fucking chaotic day when I discovered their schemes, how they meddled Theo's and Terese's faith that resulted their deaths, kung paano nila plinanong sa angkan namin na isisi ang trahedyang nangyari sa dalawa.

I was played like a fucking fool. I was so angry. I want to kill them o iparamdam ang impyernong dinanas namin dahil sa kanila pero tangina they used my anger and fooled me again. History repeats, a tragedy happened again and they put the blame to me.

Fuck them. All of them. Lahat ng taong sangkot sa impyernong dinanas namin ng pamilya ko.

Napapitlag na lang ako ng may humawak sa dalawang kamay ko na nakakuyom na pala. Mark opened it and hold my both hands tightly.

Taimtim ko siyang tinitigan muli. "Would you believe me if I tell you the truth?"

Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa labi niya habang nakatitig sa'kin. "I told you didn't I? I believe you Lucy, I believe you. Hindi ko na hahayaang mabulag ulit sa mga masasamang salita nila laban sayo, I will not let them use my emotion again to go against you, to control me. I fucked up once and that's not gonna happen again. I lost you one and I will never let that happen again."

Kasabay ng paghigpit ng hawak niya sa kamay ko ay ang pagbilis ng tibok ng puso ko na ayaw paawat.

Huminga ako ng malalim.

"Sasabihin ko sayo lahat... pag buo na lahat ng alala-ala ko kasama ang mga ala-ala ko noong bata pa ako sa buhay na to."

Ilang minuto niya akong tinitigan at hindi umimik. I tried to read his emotions pero bumalik ulit ito sa pagiging blanko. He is so hard to read. Pero pag siya, pag dating sa'kin isang tingin pa lang niya ay nababasa na niya agad ako.

Tale Of Lucy NakaharaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon