Chapter 41

35.3K 945 10
                                    


LUCY

Napadaing ako nang makaramdam ng sobrang sakit na parang binibiyak ang ulo ko. What the fuck. My whole senses are flooded with pain and confusion because of my dream. What the actual fuck just happened?

Sinubukan kong gumalaw kahit halos magkumawala na ang mga kalamnan ko sa sobrang sakit ng ulo ko. I can feel the blood on my nose and a cut on my lips. I inhaled sharply as the excruciating pain assaulted me as I tried to move my whole body.

Tangnang Margarret yan. She managed to survive? Well how unlucky of her because I'll to kill her the next time our path cross. Sisipain ko rin siya sa mukha gamit ang taking ng sapatos ko tulad ng ginawa niya sa'kin ngayon peste siya.

Sinibukan kong idilat ang mata ko and the moment I opened my eyes, another darkness invaded my vision.

Where the fuck am I? Did that bitch kidnap me?

Kinapa ko ang kamay ko, trying to find a wall to support me as I stand up. Nasa kalagitnaan ako ng pangangapa nang biglang lumiwanag ang buong paligid. Mabilis akong napapikit at napatakip ng mata dahil sa biglang pag liwanag.

"Finally your awake!" isang boses ng lalaki ang umalingaw-ngaw sa buong paligid. A rough-husky voice exclaimed.

Dahan-dahan kong idinilat ang mata ko, nang makadjust na sa liwanag ay hinanap ko ang pinanggalingan ng boses.

"Wake up princess! Inuuputan ka na nila!"

I heard footsteps coming towards me. My half-hooded eyes tried to find where the footsteps coming from and few meters away from me I saw a blur vision of a man walking towards me. I squinted my eyes as I tried to see the man clearly.

"You okay? You look like hell."

A searing pain flooded me again, wala na akong nagawa ku'ndi ang mariing pumikit habang tinitiis ang sakit. Naramdaman ko ang paglapat ng mga palad niya sa braso at likod ko at tinulungan akong bumangon, I felt my body lifted as he carried me in his arms as the pain continued assaulting my senses.

"The bitch was so desperate to kill you. Good thing I came kung hindi baka malamig na bangkay ka na. I know, I know I'm such a good man, you're welcome."

I wanted to open my eyes to see him but I just can't, wala akong lakas. This searing pain is eating me.

Naramdaman kong ibinaba niya ako sa malambot na upuan at isinandal. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko habang pinapakalma ang sarili at pinapahupa ang sakit. Ramdam ko pa rin ang presenya ng lalaki... his presence seems familiar, it felt familiar, the more reason that I wanted to open my eyes and see him.

"Get to your senses Lucy, as of the moment they're ruining you."

Mariin kong ipinikit ang mata ko bago sinubukang dumilat. Isang lalaking nakasuot ng leather jacket na ngayon ay nakaupo sa harapan ko malapit sa'kin ang bumungad sa paningin ko. A tall moreno man with a slicked black undercut hair, his square-shape face complements his sharp jawline, and those perfectly pointed nose, thick brows, and his eyes— his mismatched eyes knock me out.

He crotched down to my level and snapped his fingers in front of me.

How can someone be this perfect?

He kept snapping his fingers in front of me as he looked at me with his emotionless eyes.

"What? Natulala ka na." saad niya na ikinabalik ko sa realidad. His deep husky-rough voice gave me shivers, kahit tapos na siyang magsalita ay naririnig ko pa rin ang boses niya.

This man looks like he just came out from a novel.

What the fuck.

"Sino ka?" I almost breathe my words.

Tale Of Lucy NakaharaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon