AŞK MI BU?

6.bölüm

Bu kadarda olmazdı. Bu çocuk salak mıydı? Böyle bişey yapacağımı mı zannediyordu . Boş gözlerle telefonumun ekranına bakıyordum.

"Mina hanım?" Hayriye teyzenin sesiyle yerimden sıçradım. Yere düşen çatalımı alıp sinirle mırıldandım. 

"Bunu yapmayacağım" Kendimi daha fazla alçaktamazdım. Hem daha dün babama sadece arkadaşım demiştim. 

"İyi misiniz? "

Ona bakıp zorla gülümsedim.  "Evet sadece biraz dalgınım. "

Mutfakta tek kalınca telefonu elime aldım

-Saçmalama öyle bişey olmayacak.

Telefonu tekrar masaya bırakırken elimle başımı ovuyordum.  Bundan iki yıl önceki olay gözlerimin önünde canlandı.

"Beni bırakamazsın Oğuz. Sensiz yapamam " demiştim beni getirdiği sessiz parkta. Onu çok seviyordum.  Oda bana karşı çok iyi davranıyordu. Şimdi neden böyle yapıyor diye düşünmüştüm.

Oğuz bal rengi gözlerindeki alayla bana bakıp kahkaha attı.  "Ama ben sensiz yapabilirim."

O zamanlar bu söz kulaklarımı delip geçmişti. "Nasıl?  Sende beni seviyorsun "

Kahkahaları daha çok artmış bana küçümseyerek bakmaya başlamıştı.  "Sen kimsin ya?  Ben seninle sadece Kız kardeşine ulaşmaktı amacım ve başardım. Artık sana ihtiyacım kalmadı "

Bu sözlerden sonra oradan koşarak ayrılmıştım. Ondan sonraki günlerimi hatırlayınca yüzümü buruşturdum.  6  ay boyunca depresyondan çıkamamıştım. Özellikle Mine ile aramız o kadar kötüydü ki ailem bile bir türlü anlam veremiyordu. Başımı salladım. Bir daha böyle kullanılmayacaktım.  Telefonumun sesiyle kendime geldim. 

-Kabul edeceksin

-Nereden biliyorsun? Bay medyum .

-Çünkü sende ikizini sevmiyorsun ona pişmanlık yaşatmak istiyorum.  Başka bişey değil.

Telefonumu tamamen kapattım onun saçmalıklarına katlanmak zorunda değildim. Tamam hayatımı kurtarmış olabilirdi ama bunu yapmak için beni zorlayamazdı. Eğer Mine'yı pişman etmek istiyorsa bir sürü kız ile yapabilirdi.

Telefonumu cebime atıp masadan kalktım. Bu hafta sonu telefonumu hiç açmasam daha iyiydi. Ebru aramalıydım ama bunu ev telefonuyla da yapabilirdim.

Ebru ile balkonda oturmuş müzik dinliyorduk. Onun  Ali olayını atlattığını görebiliyordum. Zaten Ebru çok şıpsevdi bir kız olarak tanınırdı. Bana dönüp gülümseyince düşünmeyi bıraktım.

"Abim senden etkilenmiş "

"Ne?! " Ağzım bir kaşık açık ona bakıyordum.

Heyecanla kıpırdandı.  " Valla kızım. Görsen seni sorup durdu. Numaranı bile istedi. "

"Sakın verdiğini söyleme " dedim bende heyecanla. Birileri benimle ilgilenmeyeli baya olmuştu.

Bana göz kırptı.  "Telefonu elimden zorla kaptı ya engel olamadım. "

"İnanmıyorum. Bu hiç aklıma gelmezdi. Yani abinle ben "

Ebru ağzına bir tane erik atıp kıkırdadı. "Hadi hadi yine iyi aileye gelin gitceksin. "

Koluna vurdum.  "Saçmalama.  Hemen gelin felan hem ben hiç ilgilenmiyorum. "

Bana sırıttı. "Ay yenge sende buldun bulanıyorsun. "