AŞK MI BU?

15. bölüm -Ceza -

"B-baba? " Mine ile ikimiz aynı anda çığlık atarak ayağa fırlayınca erkekler ne olduğunu anlamadan bakışıyorlardı.

Babam özellikle gözlerini bana dikmiş, gözlerinden ateş çıkaracak gibi bakıyordu. Biraz önce bizi gördüğü durumu fark edince utançla başımı eğdim. yanaklarıma hücum eden kanı hissediyordum. Hayatımda ilk defa babamdan bu kadar utanıyordum.

Babam bize bakmayı kesip arkamdaki birine odaklanınca dudağımı ısırdım. Ortağının oğlu felan dinlemeyip dövecekti. işte şimdi sıçtın kızım.

İçimdeki Mina oturmuş tırnaklarını kemiriyor deli gibi sayıklıyordu. Sonunda sessizlik bozuldu.

"Mina ve Mine eve.  " Babam bize bakmadan konuşuyordu. Sonra Kaan ve Buğra'yı kast ederek "Siz ikiniz benimle geliyorsunuz. "

Mine'yle saniyelik bir bakışma ardından babama yürüdüm. "Baba lütfen.. "

"Eve. Şimdi! " Babamın sesiyle durmak zorunda kaldım. Babam onları dövecekti. Kesinlikle bunu yapacaktı. Endişeyle ne yapacağımı bilemeden bu sefer arkamı dönüp Buğra'ya baktım. Ellerini göğsünde birleştirmiş ayakta dikiliyordu.  Bakışlarıyla babama adeta meydan okuyordu.  Derin bir nefes alıp sesli bir şekilde verince sıcak çikolata rengi gözleri bana döndü.

"Babanı dinle. Eve git Mina "

Başımı olumsuz anlamda salladım.Buğra kesinlikle babama karşılık verirdi. Belki bu yüzden o çok önemli ortalıkta batardı. Niye benim babamda sosyete babaları gibi rahat değildi ki !

"Kavga etmezseniz giderim "

"Evet kavga etmeyeceğinizi söyleyin gidelim " dedi Mine beni destekleyerek.

Üç adam bir an bakışıp baş sallayınca mecburen kafeyi terk etmek zorunda kaldık. Mine ile beraber sokakta yürürken aklım şuan yerinde değildi. Ne yapacağımı bilmiyordum. Babamın gözünde yalancı bir çobandan farksızdım. İlk önce sadece arkadaşız demiştim ve sonra hiç uygun olmayan bir şekilde ona yakalamıştım. Daha önceki sanki uygundu.

Derin derin nefesler alırken Mine'nin sesiyle düşüncelerim bölündü. "Sence kavga ederler mi? "

Başımı salladım. "Bilmiyorum. Etmeyeceklerini söylediler ama babam vurursa Buğra'da boş durmaz. "

Yola bakarak "Sizin yüzünüzden. " dedi sinirle.

"Biliyorum. Üzgünüm. "

Bizim yüzümüzdendi bunu inkar edemezdim. Babamın sinirliyken gözü hiç bişeyi görmezdi . Ve belkide şirketin sonunu getirecek hareketler yapardı.

"Üzgün olman hiç bişeyi değiştirmiyor. Onunla sevgili olmaman lazımdı. Sadece beni taklit edecektin .! " Bana hınçla dönüp bağırınca yutkundum.

"Bak bende böyle olsun istemedim. Üstelik sen böyle bişey yapmasaydın onunla hiç bir alakamız olmayacaktı. "

Hızlı hızlı yürürken kendimi bunun doğru olduğuna inandırmaya çalıştım. Herşeyi o başlatmıştı. Allah'ım bunları düşünmeyeceğim. Bahçe kapısını açıp içeri girince koşarak merdivenleri tırmandım. Kapıyı annem açınca ona sarıldım. Cidden bir anneye tam ihtiyacım vardı şuan. Hemen arkamdan gelen Mine'de arkamdan anneme sarılınca annem ikimizin saçlarını okşadı. Kesinlikle haberi vardı. Allahtan annem asla babam gibi kuralcı değildi. Bize en esnek davranan kişiydi. Biraz geri çekilip ikimize gülümsedi.

"Hadi içeri girin. Konuşmamız lazım. "

-buğra-

Yüzüme inen yumrukla başımı yana çevirdim. Dudağımdaki kanı silip hiç bişey olmamış gibi karşımdaki adama baktım. Yumruk atmak için karıncalanan ellerimi sıktım. Lanet olası cadıya bir kere kavga etmeyeceğimi söylemiştim.