In hun ogen

2. Dagmar

Pov Dagmar
'Mama! Rustig,' probeer ik nog eens. 'We komen er wel uit,' fluister ik. Snel omarm ik haar en voel haar snel kalmeren. 'Ik moet nu gaan, anders kunnen we het nooit betalen,' zeg ik haar. Ze knikt en drukt een kus op mijn wang.

 'Tot straks,' zegt ze. Ik knik en gooi mijn oversized jeans-jas aan. Ik open de deur en loop naar buiten. Mijn moeder en ik hebben het financieel erg moeilijk, waardoor ik meerdere jobs met mijn school probeer te balanceren. Gelukkig dat ik een studiebeurs op de academie heb gekregen via mijn oude toneelvereniging. Zonder die beurs zou ik nooit op de school aangenomen worden, door gebrek aan geld. Om alles nog wat gecompliceerder te maken, is mijn moeder ernstig ziek. De ziekenhuisrekeningen maken het er dus niet beter op. 

Ik bel aan en een vrouw van middelbare leeftijd komt tevoorschijn achter de deur. 'Dagmar?' Vraagt ze. Ik knik en we geven elkaar een hand. 'Kom binnen,' zegt ze. Ik stap door de deur en ze neemt mijn jas aan. We lopen in stilte door naar de woonkamer en ze klapt in haar handen. Haar man laat zijn krant zakken, een meisje van ongeveer twaalf zet de tv uit en een jongetje stopt met spelen.

 'Kinderen, dit is Dagmar. Hij zal op jullie letten vanavond als papa en ik naar de musical gaan,' zegt ze. Ik kijk haar aan bij het woord musical. 'Mevrouw? Sorry dat ik het vraag, maar welke musical?' Vraag ik zo beleefd mogelijk. 'Oliver Twist,' antwoordt haar man. 'Aah. Vrienden van mij spelen daarin mee,' vertel ik trots. De moeder kijkt me prijzend aan. 'Nou, ik zal je laten weten hoe we het vonden,' glimlacht ze. Ik lach kort en ga meteen naar de kinderen om me voor te stellen terwijl de ouders hun klaarmaken om te vertrekken. 

'Wil jij ook wat ketchup?' Vraag ik aan Febe. Ze knikt en ik geef haar de plastic tube. 'Moet ik je vlees snijden, Robbe?' De kleine jongen knikt en laat zijn bestek los. Deze kinderen zijn voorbeeldig. Ze zijn het makkelijkste duo tot nu toe, en ik verdien best wel wat geld. 'Mag ik de wortels laten liggen?' Vraagt Febe. Ik kijk op haar bord en zie nog 2 van de vijf liggen. 'Nog een halfje,' zeg ik haar. Ze knikt en snijdt eentje in twee. Ik snap haar wel, ik vind gestoofde wortels ook maar niks. 

Na het eten zet ik de borden in de vaatwasser en ruim de rest op. Febe zit op haar tablet en Robbe kijkt tv. Ik zit net neer en Febe kijkt me aan. Ik kijk naar haar en zie hoe ze mijn gezicht bestudeert. 'Heb je een vriendin?' Vraagt ze plots. Ik glimlach, toch een beetje verrast. 'Nee, geen vriendin. Waarom?' Ze haalt haar schouders op en gaat weer verder op haar tablet. Ik laat het maar voor wat het is en zet me iets comfortabeler in de zetel. 

Ik ben best blij met babysitten. Het is makkelijk geld verdienen en het is niet eens zo veel werk. Soms wel natuurlijk, wanneer het jonge kindjes zijn, bijvoorbeeld. Maar deze keer valt het allemaal goed mee. Gelukkig maar, want ik ben nogal nerveus om mijn opleiding aan de academie te starten, om eerlijk te zijn. Hopelijk gaat het allemaal wat vlot. 

-