In hun ogen

45. Generale repetitie

Pov Amber
Ik ben ondragelijk nerveus. Vanmiddag is het generale repetitie en vrijdag de  voorstelling. Mijn handen zweten door de stress.

Ik loop naar mijn vrienden toe op de speelplaats. Enkel Ana, Jelle en Hannes zijn er al.

'Je bent vroeg,' merkt Jelle op. Zijn arm ligt rond Ana's schouder.

'Kon niet slapen,' zeg ik, drop mijn spullen en ga naast Hannes zitten. Hij duwt zachtjes tegen mijn schouder en ik glimlach. Oh jah... 

Ik sta recht en geef Ana een kus.

'Ik dacht al,' glimlacht ze. Ik geef Jelle en Hannes ook nog een kus en ga weer zitten.

'Is er wat?' Vraagt hij. 

'Nerveus voor straks,' antwoordt iemand in mijn plaats. Ik kijk op. Twee donkerblauwe ogen kijken in de mijne. Ze twinkelen mooi. Er verschijnt automatisch een glimlach op mijn gezicht.

Hij begroet de rest en komt naast me zitten. 'Als je nu al strest, wat gaat het vrijdag zijn?' Plaagt hij. Ik snuif. Hij verstrengelt voorzichtig zijn hand met de mijne. Tintelingen vliegen vanuit mijn vingertoppen doorheen mijn lijf en er verschijnen blosjes op mijn wangen. Hij drukt een snel kusje op mijn slaap.

'Ik heb zweethanden,' lach ik ongemakkelijk.

'Denk je dat het mij iets kan schelen?' Glimlacht Dagmar. Hannes zucht en staat met veel geste op.

'Vijfde wiel!' Roept hij en kijkt ons aan. Jelle lacht. Dagmar en ik kijken elkaar kort aan, maar wenden onze blik snel af. Toch heeft hij nog steeds mijn hand vast.

'Hey,' klinkt een zachte stem. Sem, Manu en Frikke komen aanlopen. Ze geven mij en Ana een kus, de jongens een box. 

'Waar is Vince?' Vraag ik.

'Ziek,' antwoordt Dagmar. De bel gaat en Dagmar laat mijn hand los. De koude overvalt me.

 We lopen pratend de schoolpoort binnen.

Ik open mijn kluisje en een foto valt eruit. Ik raap hem op en glimlach. Een hand komt over mijn hand en draait hem zachtjes naar links.

Ik volg de arm en kom uit bij het knappe gezicht van Dagmar.

'Leuke foto, hé,' grinnikt hij. Ik glimlach en hum. Hij laat mijn hand los en opent zijn eigen kluisje. Ik hang de foto van ons beide terug op en verwissel mijn boeken.

'Ik ben ook nerveus hoor,' klinkt naast mij. Ik trek mijn sleutel uit mijn kluisje en steek hem in mijn rugzak.

'Echt?' vraag ik verbaasd. Dagmar heeft nooit stress.

 Hij knikt en leunt met zijn hoofd tegen de ijzeren kastjes.

 Hij glimlacht en omhelst me plots.

'Ik ben blij dat ik het met jou doe,' zegt hij in mijn haar. 

'Hetzelfde geldt voor mij,' zeg ik en sla een beetje onwennig mijn armen om hem heen, beetje verrast door zijn plotse daad.

De bel verstoort ons momentje en we laten elkaar los. Zijn donkergroene ogen kijken even naar me, om dan verder te lopen. Snel trippel ik achter hem aan.

-

Pov Dagmar
Het is pauze. Plots verdween Amber. Ik loop door de gangen, opzoek naar mijn jas. Stiekem hoop ik Amber hier tegen te komen. Ik dwaal wat rond en begroet leerkrachten die langslopen.  Ik vind mijn jas na drie gangen en glimlach. Ik trek hem van de kapstok en wil weggaan, maar hoor een melodie.