35. Nog meer liefde

53 4 18
                                    


Pov Amber
'Shit!' Roep ik en laat mijn glas vallen. Ik voel een steek en kijk naar mijn hand. Mijn huid is open en er loopt een beetje bloed uit.

 'Dubbel shit,' mompel ik. Ik hoor een hoop lawaai en dan komt Dagmar hijgend in de deuropening staan. 

'Amber! Wat is er gebeurd?'

Hij komt naar me toe wanneer hij de scherven ziet, voorzichtig, en begeleidt me naar de zetel. Ik ga gehoorzaam zitten en hij loopt naar de kast. 

'Wat doe je toch allemaal?' hoor ik hem onder zijn adem zeggen. Hij komt terug met watjes, ontsmettingsmiddel en een pleister.

 'Ik ben allergisch voor pleisters,' zeg ik snel. Hij gaat terug naar de kast en komt deze keer terug met een windel. Ik glimlach naar hem, deze keer zonder echte vreugde.

Hij legt voorzichtig mijn hand op zijn bovenbeen. De snee is vrij lang en het steekt enorm. Hij doet wat van het rode middel op een watje en dept zachtjes op de wonde. Ik bijt op mijn lip en knijp mijn ogen dicht. 

'Gaat het?' 

Ik knik snel en knijp mijn ogen nog harder dicht. De pijn vermindert en dan pas open ik mijn ogen. Hij legt twee dunne watjes op de wonde en wikkelt de windel errond. 

'Je zou bijna zeggen dat je een verpleger bent,' zeg ik. Hij lacht kort en gaat ongestoord verder.
'Zo, gloednieuw,' zegt hij en kijkt op. Ik beweeg mijn pols. 

'Dankje,' glimlach ik.

'Wat gebeurde er?' Vraagt hij.

 'Wel, mijn shirt bleef aan de deurklink hangen en ik werd erdoor naar achteren getrokken en toen viel mijn glas,' vertel ik en kijk naar mijn zij. Dagmar draait mijn bovenlichaam een beetje. 

'Je shirt is helemaal doorgescheurd. Doe boven iets van mij aan en ik zal de keuken opkuisen,' zegt hij. Ik knik en loop richting de deur. 

'Dagmar,' zeg ik wanneer ik me omdraai. Hij kijkt me vragend aan. 'Dankje.'

Hij glimlacht.



Het is een kleine kamer met grijze muren, een kleerkast, boekenkast, bureau en twijfelaar. Er is 1 raam met blauwe gordijnen en een simpele lamp. 

 Ik wandel naar zijn kledingkast en trek hem voorzichtig open. De linkerdeur gaat wat stroef. Ik laat mijn ogen over zijn kleding gaan. Ik ga door zijn truien, pullen, sweaters en hoodies. Ik vind eentje die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik trek mijn shirt uit en doe de rode hoodie aan. Eentje van Levi's, maar hij is al best oud. Ik word omarmt door Dagmars geur en glimlach. Hij ruikt zo verdomd goed.

Ik raap mijn gescheurd shirt op en loop naar de deur, maar een prikbord aan de muur vangt mijn blik. Ik stap er rustig naartoe en voel een warm gevoel. Er hangen allemaal foto's van Dagmar en ik met onze vrienden en foto's van ons alleen. Veel foto's van ons twee.  Ik grinnik en laat mjn vingers rustig over de foto's glijden.

'Is het interessant?' Hoor ik plots achter me en draai me betrapt om. Hij grinnikt en ik glimlach ongemakkelijk. 'Goede keuze,' zegt hij, wijzend naar de hoodie die ik aanheb. Ik pluk wat aan de zoom en hij komt dichter staan en kijkt zelf naar de foto's.

 'Vind je het mooi?' Vraagt hij. Ik knik. 'Deze is mijn favoriet,' zegt hij en neemt eentje van het bord af. De foto is bij mij thuis genomen. We zijn omwikkeld in dekens en liggen in mijn cocon. Ik moet lachen en hij kijkt me vragend en geamuseerd aan.

'Deze heb ik in mijn kluisje hangen,' vertel ik lachend. Hij schiet ook in de lach. 

Hij hangt de foto van ons twee terug netjes op het bord en we lopen naar beneden. 


'Sorry van het glas,' zeg ik als we de keuken inwandelen. 

Ik hang mijn shirt over de stoel waar ook mijn jas hangt. Hij neemt de fles cola uit de frigo en haalt zijn schouders op. 'Het is maar een glas,' zegt hij. 

'Maar toch...' 


Hij glimlacht en ik volg hem naar de living. Hij ploft in de zetel en ik kom naast hem zitten. Hij start de tv en we scrollen door zijn opgenomen films. We klikken er eentje aan en Dagmar trekt me naar zich toe. Weer dat warme gevoel komt. Ik kan niet helpen te glimlachen en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. We drinken samen uit de fles cola, geen glazen deze keer, en kijken naar de komedie die zich op het scherm afspeelt.

'Ik ga mijn tanden poetsen,' beslis ik wanneer de aftiteling op het scherm verschijnt. 

We doen weer eens een sleep-over. Natuurlijk was mijn vader er niet over te spreken, maar mijn moeder vond het lief dat ik hem gezelschap ging houden door zijn moeders conditie. Dus mocht het uiteindelijk wel. We hebben misschien gelogen over het feit dat Dagmar twee kamers heeft, maar anders mocht het nooit.

 Ik loop de trap op, neem mijn tandenborstel uit de kast en begin met poetsen. Ik spoel mijn mond als Dagmar binnenkomt. Ik loop naar de gang en ga naar de wc, waarna ik naar de kamer loop. Ik graai in mijn tas. 

'Waarom heb je je nog niet omgekleed?' Vraagt hij. 

'Mijn pyjama ligt nog in mijn sportzak op school,' zeg ik. Hij denkt kort na en trekt meteen zijn shirt uit. Mijn ogen gaan wijd staan en ik kan het niet helpen om naar zijn spieren te kijken. Hij overhandigt me het shirt en blijft staan met een grijns. Ik glimlach naar hem. 

'Good try,' lach ik en draai hem om. Hij zucht en kijkt naar de muur. Ik trek zijn hoodie uit, mijn broek ook en doe snel zijn shirt aan. Het valt als een kleedje.

'Je mag kijken,' zeg ik en kruip in zijn bed. Hij heeft nog steeds een kleine grijns en kruipt naast me. Hij knipt het licht uit en lacht plots. 

'Wat?' Vraag ik. 

'Je doet het precies om mijn kledij aan te doen: eerst die cola morsen, dan je shirt scheuren en nu je pyjama vergeten. Volgende keer naakt,' lacht hij. Ik sla hem zacht om zijn borst en hij grinnikt.

'Alsof je het erg vind. Je kon me even goed iets uit je kast geven, maar je besloot je shirt uit te trekken. Of niet soms?' kaats ik terug.

Zijn lach vult de donkere ruimte. 'Good point.'

'Mag ik je vasthouden?' Vraagt hij wat serieuzer. Ik knik, maar hij ziet het niet door de donker en ik kruip tegen hem aan. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn borst.

 'Slaap lekker, prinsesje,' zegt hij. 'Slaap lekker,' antwoord ik en sluit mijn ogen.

Een kusje wordt op mijn hoofd geplaatst. 

Plots dringt het tot me door. Hoe kon ik het nooit eerder hebben gezien? Hoe kon ik het niet doorhebben? Ik open snel mijn ogen.

Ik ben verliefd op Dagmar. 


In hun ogenOnde as histórias ganham vida. Descobre agora