In hun ogen

19. Terug school

Pov Amber
Ik zwaai naar de zwarte auto die wegrijd; eerste dag terug op school. 

Ik draai me om en adem diep in. De koude wind prikt in mijn neus. Ik haal mijn schouders op en loop door de poort. Op het schoolplein lopen allemaal groepjes leerlingen, niemand is hier ooit alleen. Ik realiseer me terug hoe veel ik van deze plek houd. Tuurlijk is het school, maar toch is dit een van de beste plekken in de stad. De lessen spreken me aan en ik kan eindelijk doen wat ik al lang wou: dansen. Hier heb ik zelf een hoop vrienden en ze zijn fantastisch. 

Ik wandel in een rechte lijn naar de grote metalen deur en duw hem open. Ik glimlach bij het gevoel van de warmte die over me heen valt. Ik glimlach naar een jongen die soms bij me in de les zit en sla rechtsaf richting mijn kluisje. Daar aangekomen laat ik mijn rugzak op de grond zakken en begin alles in mijn kluisje te steken. Mijn sjaal prop ik er ook maar bij.

 Plots bedekken er twee grote, warme handen mijn ogen waardoor ik schrik. 'Dagmar,' grinnik ik. Hij laat los en ik draai me om. Hij geeft me een kus op mijn wang en mijn glimlach wordt breder.

 'Goedemorgen, prinses,' lacht hij. Ik zucht.

 'Ga je het blijven zeggen?' Vraag ik.

 Hij knikt grijnzend. Sinds hij mijn vader me prinses heeft horen noemen, plaagt hij me met het koosnaampje. Papa noemt me al vijftien jaar zo, hoor...

 'Welke les heb je?' Vraag ik. Hij denkt even na terwijl ik mijn kluisje dichtdoe en mijn rugzak terug op mijn rug hijs. 

'Ik denk Engels,' zegt hij. Ik por hem in zijn zij. 'Same!' Roep ik. 

Ik neem zijn pols vast en trek hem mee. De bel gaat en we zijn al op de eerste verdieping. Soms komen we iemand tegen die we kennen en glimlachen vriendelijk. We komen op de tweede  verdieping aan en lopen gangen door, tot aan het lokaal. Ik doe mijn jas uit en hang hem aan een kapstok buiten het lokaal. Mevrouw Jacobs komt aanlopen met een grote glimlach. 

'Goodmorning! How were the holidays?' Vraagt ze. 

'Great! How were yours, Miss?' Antwoord ik.

 'Amazing, thanks for asking, Amber. But I am still very happy to see my pupils again. You may go inside and sit down,' zegt ze met een brede lach. Ik hou van haar. ze is zonder twijfel mijn favoriete leerkracht. 

 Dagmar glimlacht naar haar en we wandelen naar binnen. We gaan aan een random bank zitten en nemen onze cursus. 'Jij met je perfecte Engels,' grapt Dagmar. Ik lach en de klas begint binnen te stromen. Ana drukt een kus op mijn wang en gaat aan de bank naast me zitten.

 'Calm down! Take your course page fifty-two! We start with our fourth unit,' roept de leerkracht. 

-

'Eindelijk pauze!' Zucht Ana luid. Jelle grinnikt. Ze ploft neer op een stoel in de refter. We gaan allemaal bij haar zitten en halen ons eten uit onze rugzak. 'Shit,' hoor ik zacht.

 Ik kijk naar Dagmar en zie hem zuchten. Hij gaat met zijn hand door zijn haar waardoor het nog meer warrig zit. 'Wat is er?' Vraagt Vince. 

'Eten vergeten,' antwoordt hij. Ik neem een boterham en steek hem uit. Hij kijkt op en kijkt in mijn ogen.

 'Zeker?'

 Ik knik en hij neemt het brood aan. Ook Vince geeft hem een stuk brood. Jelle geeft hem zelfs nog een kerstomaat en een mini-sandwich. Hij bedankt ons met een bescheiden glimlach.  We eten wat en praten over de vakantie. Daarna lopen we naar buiten en gaan onder de boom aan een tafel zitten. 

'En hoe was je kerstfeest, Amber?' Vraagt Ana. 

Pov Dagmar
Amber kijkt in mijn ogen en antwoordt: 'Heel leuk, echt'.

 Ik glimlach erdoor. Ze kijkt terug naar Ana en ze glimlacht breed. 

'En de jouwe?' Vraagt Ana aan mij. 'Hetzelfde natuurlijk,' antwoord ik. 

Amber kijkt me aan en ik hou haar blik vast. 

'Wacht.. Iets zegt mij dat jullie iets weten wat wij niet weten,' zegt Jelle. Ik voel me blozen en ook Amber wordt rood. Ana hapt naar adem en iedereen kijkt haar aan. 

'Wacht... Hebben jullie samen gevierd? Hoe schattig!' roept Ana enthousiast.  Sommige leerlingen draaien zich om. 'Zijn jullie een stel?' Vraagt ze zachter. 

'Nee!' Antwoorden Amber en ik tegelijk. 

'Dagmars moeder lag nog steeds in het ziekenhuis dus is hij bij mij gebleven voor de feestdagen,' legt Amber uit. Ik knik. Ana slaat haar handen op tafel en iedereen kijkt weer naar haar. 'Feestdagen?! Ben je bij haar blijven slapen?' 

Alle ogen worden op ons gericht. Onze hoofden lopen meteen rood aan. 

'Wat is er nu mis met in hetzelfde huis slapen? Ik bedoel, als ze nou in hetzelfde be-' 

Jelle stopt met praten en ik krijg het warm. Vince, Jelle en Ana kijken ons aan. 

'Zeg nu niet dat-' 

Ook Vince stopt. Ana staart ons met open mond aan. 

TRING TRING

'Jammer!' Roept Amber en ze staat op. Nog nooit heb ik haar zo snel zien weglopen. Ik besluit haar maar snel te volgen. Met een klein loopje weet ik haar in te halen. 

Tijdens chemie zitten Amber en ik naast elkaar. Zij heeft het niet door, maar Jelle en Vince kijke ons steeds aan. Ik stuur hun een vragende blik maar krijg twee grijnzen terug. Ik rol mijn ogen en richt me weer op de les.

'Vertel nu maar,' fluistert Jelle in mijn oor als we naar buiten lopen. Ik schud mijn hoofd.

 'Kom op!' 

Ik mompel wat. 'Er is niets? Dus dan kan ik helemaal niets vertellen!' 

Ik zucht en loop verder. Wees niet zo irritant, man. Het is niet alsof ik mét haar heb geslapen.