In hun ogen

26. Kelvin en Manu

Pov Dagmar
Ik laat me op bed vallen. Een hele dag op school, naar mama gegaan en 's avonds gewerkt in het café: ik ben doodop. 

Ik kijk op de klok en schrik van hoe laat het is. Ik zucht en trek mijn kleren uit. De hoodie die Amber aanhad valt me op en ik neem hem vast. Hij ruikt naar haar. Ik druk het kledingstuk tegen mijn neus en geniet van het zachte aroma. Het is haar shampoo gemixt met haar parfum. Het ruikt fris, maar tegelijk ook zoet.

 Ik vouw hem op en leg hem in mijn kledingkast. Daarna ga ik naar de badkamer en ga naar de wc, poets mijn tanden, was mijn handen en ga in bed liggen. Mijn oude twijfelaar kraakt en ik doe het licht uit. Ik ontgrendel mijn telefoon en open alle snaps, check mijn andere meldingen en zet mijn wekker op. 

Morgen moeten we met een deel van de choreografie naar de lerares en zal ze ons evalueren. Ik heb best wel stress, want we hebben een heel romantisch nummer. We raken elkaar veel aan en het wordt vrij intiem. Sommige passen zijn ook extreem moeilijk. Amber kan ze natuurlijk allemaal perfect, maar ik struggle soms toch nog. Gelukkig zijn we al bijna klaar, zo kunnen we bijna de hele choreo tonen. Maar we moesten chemie uitstralen en ik denk dat het wel gaat lukken met deze danspassen.

 Over chemie gesproken, onze vrienden pesten Amber en mij nog steeds met onze bijna-kus op haar bed. Gelukkig weten ze niets over de bijna-kus ervoor en de dans op onze opgezette date. Al die herinneringen verwarren me. Soms denk ik aan verkeerde dingen; dingen waar je niet aan mag denken bij je beste vriendin. Ik weet hoe fout het is, maar ik kan het niet tegenhouden.

Ze trekt me aan. 

-

Ik kom op de volgende ochtend aan op school en ga onder de boom zitten naast Jelle. Hannes, Sem, Ana en Frikke zitten er ook al. 'Is Amber er niet?' Vraag ik. 'Les begint al over drie minuten.' 

De rest haalt hun schouders op. Ik kijk rond op de speelplaats en mijn blik valt op drie jongens in de rechterhoek van het plein. Ze hangen wat tegen de gevel van de school. Leren jasjes, goed gebouwd... Problemen, met andere woorden. Ik heb ze al een paar keer gezien, maar ik blijf liever uit hun buurt. 

Plots loopt eentje weg en snelt naar de poort. Ik volg hem en klem meteen mijn kaken op elkaar. Amber stapt net uit de zwarte auto en wandelt binnen. Die jongen met donkerblond haar is degene van vorige keer... 

Hij geeft haar een kus op haar wang en ik knijp in de bank.

 'Gast, wat krijg jij?' Hoor ik Frikkes stem. Mijn vrienden stoppen met praten, maar ik kan niet stoppen met kijken naar Amber en die jongen. Amber lacht en ik adem diep in en uit. Als vechten legaal was, had ik hem al neergeklopt.

 'Dagmar?' Hoor ik Ana's stem. Haar hand ligt op de mijne. 

'Wat heeft hij?' Fluister Sem. Mijn bloed kookt. 

'Wie is dat bij Amber?' Merkt Vince op. 

Ik kan er niet langer tegen en spring van de bank. Ik hoor Ambers lach weerklinken wanneer ik op enkele meters van d'r af ben en loop snel naar binnen. Ik voel mijn vrienden hun blikken boren in mijn rug, maar dat kan me nu niet schelen. Die gast moet maar van Amber afblijven. En als ik niet snel weg ben, ontplof ik. 

Pov Amber
Hij lacht zijn perfecte tanden tevoorschijn. 

'Ik moet echt gaan, ik zie je later,' glimlach ik, licht verward over waarom hij tegen me sprak. 

'Dag, prinses,' knipoogt hij. Ik glimlach geforceerd en loop langs hem heen.