In hun ogen

47. Voorstelling

Pov Amber
Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Jezus, je kan gewoon aflezen van mijn ogen dat ik geen zin heb in vandaag. Ik draag een roze trui op een zwarte broek en mijn haren hangen stijl over mijn schouders. Langs beide kanten zit er een dun vlechtje in gevlochten.

Ik zucht en kijk in de blauwe ogen van het meisje in de spiegel. Vannacht heb ik geen oog dichtgedaan, maar tot mijn verbazing zijn mijn wallen niet zo erg.

Mentale schade is er wel. De hele nacht herbeleefde ik de kus. Ofwel was ik aan het stressen om de voorstelling.

Ik zucht en trek mijn rugzak omhoog. Ik hang hem over mijn rechterschouder en loop mijn kamer uit. Beneden laat ik hem in the gang vallen en trek mijn schoenen aan.

'Daag!' Roep ik en hoor een gedempte stem iets terug roepen. Ik trek mijn jas aan, hijs mijn boekentas weer op mijn rug en loop naar buiten. Hier gaan we dan ...

-

'Hallo!' 

Ana geeft me enthousiast een kus. Ik loop door en geef Jelle, Hannes en Vince ook een kus op hun wang. Manu en Sem komen hand in hand binnengelopen.

'Zijn jullie samen?' Glimlacht Vince. Ze knikken en iedereen feliciteert en knuffelt hun.

'Jullie zijn echt schattig', lach ik, al wist ik van Manu dat ze al iets had.

'Hé,' hoor ik achter me. Ik verstijf. Zijn geur dringt mijn neus binnen als hij langs me loopt en de rest begroet. 

Ik adem diep in en uit.

Hij draait zich naar mij toe en we kijken zelfs in elkaars ogen. Dan buigt hij naar voren en druk een kus op mijn kaak. Het bloed stroomt naar mijn wangen. Ik zie Vince grijnzen. Hij weet iets, geloof ik.

'Niet te nerveus?' Vraagt ​​Jelle. We kijken hem aan. 

'Ik wel,' geef ik toe. Dagmar knikt instemmend. Als Frikke komt aangelopen, gaat de bel.

Ik loop achter de groep aan, wanneer een hand mijn pols vastgrijpt. Ik schrik en draai me met een ruk om, bang om twee kille, grijze ogen tegen te komen. Ik zucht van opluchting als mijn blik een paar zachte, donkergroene opvangt.

Hij fronst door mijn reactie. 

'Ik dacht dat je Cameron was', was ik uit. Hij schraapt zijn keel.

'Ik wil iets vragen', zegt hij als hij mijn pols loslaat. Ik ga beter tegenover hem staan, kijk over mijn schouder naar alle leerlingen die de poort binnenlopen en knik dan naar de jongen waarop ik verliefd ben.

'Over straks, als je het erg vindt om me te kussen op het einde van de voorstelling begrijp ik je beslissing en ik wil niet dat je oncomfortabel bent of iets of dat je-'

Het is schattig hoe nerveus hij is. 

'Het is- Ik heb er niets op tegen. Mevrouw Freek zou me anders ook eigenhandig wurgen dus ... Het is goed, 'antwoord ik.

Ik durf te zeggen dat ik een vlaag van opluchting zag in zijn ogen. Dagmar glimlacht ras.

'Oké ... Is goed, dan, uhm, ja. Les! ' 

Hij loopt langs mij heen richting de deur van het schoolgebouw en ik besluit maar snel hem achteraan om te gaan omdat we samen les hebben en ik het lokaal totaal ben vergeten. Niet dat het uitmaakt omdat ik vandaag toch niet ga kunnen opletten. Dat weet ik zeker.