In hun ogen

10. Opgezet spel

Pov Dagmar
TRINGG TRINGG
De schoolbel ringt eindelijk! Na twee lesuren dans ben ik helemaal kapot. Ik glimlach naar Amber en ze schenkt me een stralende glimlach. Ik slenter naar de kleedkamer en trek mijn shirt uit. De andere jongens komen binnen en iedereen ziet er ontzettend moe uit. 

Ik hang mijn zak over mijn schouder wanneer ik aangekleed ben en loop de zaal uit. In de gang zwaait Vince even naar me, glimlach ik naar Hannes en kom aan bij mijn kluisje. 

'Yow!' Hoor ik Jelle zeggen. Ik draai me om en zie hem met Ana, Amber en Sem staan. 

'Hey,' lach ik. 

'Wat dachten jullie van straks om vijf uur naar het park te komen? Gewoon wat chillen? Zo bij dat stukje veld aan het water?' Stelt Ana voor. Iedereen knikt instemmend en ik zie Jelle, Sem en Ana blikken wisselen. Ik frons even, maar ze stoppen al. Iedereen is het eens over de afspraak en we gaan elk onze eigen weg naar huis. 

Ik klik de twee uiteinden van mijn slot in elkaar en trek eraan om te zien of hij wel goed zit. Perfect. Niet dat iemand mijn brakke roestende fiets wil stelen, maar better safe than sorry! 

Ik loop het wegje met kiezelsteentjes op met een glimlach. Na een tweetal minuutjes kom ik aan bij de plek waar we hadden afgesproken, maar er is nog niemand. Ik kijk op mijn gsm: vijf na vijf. 

Ik haal mijn schouders op, trek mijn jas uit en ga erop zitten. Ik kijk naar het water. Het is hier altijd rustig, alsof niemand het weet zijn. Toch is dit park heel bekend. Veel rolschaatsers en skaters komen hier. Ook gewoon de lokale jeugd met een voetbal of frisbee. Ik hoor voetstappen achter me en glimlach bij het zien van een gehaaste Amber. 

'Sorry dat ik zo l-' 

Ze kijkt even rond? 'Waar is de rest?'

 Ik haal mijn schouders op en ze komt dichter naar me toe. 'Het is al tien na?'

 Ik haal nog eens mijn schouders op. Ze ploft naast me neer en kijkt ook naar het meer. 'Het is hier zo mooi,' glimlacht ze. Ik zie haar blauwe ogen weer schitteren. We zitten best dicht bij elkaar en ik inspecteer haar gezicht. Het viel me tijdens de choreo op het einde op dat ze sproetjes had. Nu ik weer van dichtbij haar gezicht bekijk, zie ik inderdaad kleine sproetjes op haar wangen en neus. Best grappig dat je het enkel kan zien van dichtbij. Haar zwarte wimpers zijn naturel mooi gekruld, meisjes zouden er jaloers op zijn. Laat me niet eens beginnen over haar lippen. Ze hebben letterlijk de perfecte vorm! Ook hun kleur is prachtig. Rood-Roze. Het staat mooi bij haar lichtroze wangen. 

Ze draait haar hoofd naar me en dan pas zag ik hoelang ik staarde. Ze grinnikt en ik glimlach ongemakkelijk. 'Ik heb nog nooit gezien dat je sproetjes hebt,' stamel ik. Ze bloost licht. 

'Niemand kan het zien, tenzij ze heel dichtbij zijn,' mompelt ze. We kijken elkaar aan. Ze knippert een paar keer en kijkt dan naar haar handen. Ze schraapt ongemakkelijk haar keel.

'Ik bel Ana om te vragen waar ze blijven,' zegt ze. Ze haalt haar gsm uit haar achterzak en begint wat te tikken. Ik kijk ondertussen even rond. Het is best goed weer voor deze tijd van het jaar. 

'Hey, waar zijn jullie?' vraagt ze aan de telefoon. 

Pov Amber
'Dus veel plezier. Ik zie je wel, daag!' En ze drukt af.

 Dagmar kijkt me vragend aan en ik haal mijn schouders op. 'Ze ontweek mijn vraag. Ik denk dus niet dat ze nog zullen komen, om eerlijk te zijn,' zucht ik. Plots begint Dagmar te lachen. Ik kijk hem vragend aan.

 'Dit is opgezet spel, Amber. Ze hebben het expres gedaan! Vince wou heel graag dat wij op date zouden gaan en ik durf te wedden dat hij hierachter zit,' vertelt hij. 

Ik lach nu ook. 'Waarom willen ze dat we op date gaan?' Vraag ik. 

'Vincent zei dat hij dacht dat er iets speelde tussen ons,' antwoordt hij. We kijken elkaar aan. Zijn ogen schitteren door de zon, hoe kan iemands ogen zo mooi zijn? Ze zijn donkerblauw. Ik wist eerst niet dat het een oogkleur was. 

'Dansen?' vraagt hij plots. 

Ik kijk hem vragend aan. Voor ik het weet trekt hij me recht en loopt weg nadat hij onze jassen wegritste. Hij heeft mijn pols stevig vast en sleurt me mee naar de rand van het park. Een beetje afgelegen van alles ligt een betonnen vlakte met daarnaast het kanaal. Overal op het kleine pleintje staan fonteintjes in de grond. Het ziet er mooi uit. Dagmar laat me los en glimlacht. We kijken even in stilte naar het water. 

'Ik heb een paar weken terug een film gezien waarin de hoofdrol danst op zo'n soort plek,' vertelt hij. Hij kijkt me aan.

 'Wil je dansen?'

 Ik grinnik en knik.