In hun ogen

40. Sweet sixteen Dagmar

Pov Amber
'Zit nu eens stil!' Brengt Ana geërgerd uit. Ik zucht en kijk via de spiegel hoe ze hetzelfde lokje golvend haar probeert te stijlen. Waarom duurt dit zo lang?

'Hoelang nog?' Vraag ik.

'Jezus, kind! Nog even. Ben je zo zenuwachtig?' Vraagt ze.

Ik frunnik aan mijn armbandjes. Dagmar wordt vandaag zestien en hij geeft een groot feest. Mijn ouders betalen alles, tot zijn grote ergernis. Hij wou een feest, maar hij had geen geld genoeg.

Tot mijn verbazing hebben mijn ouders ook drank geregeld. Ik ben nog geen zestien, dus ik schrok een beetje van hun beslissing.

Ana stijlt nu mijn haren, de hare heeft ze gekruld. We zijn eergisteren gaan shoppen, omdat al mijn jurkjes niet in het thema pasten. Iedereen wordt verzoekt om fluorescerende verf op te smeren. Het is een geweldig idee van Dagmar. Natuurlijk is het niet bij hem thuis, we hebben het café van een vriend van zijn moeder gereserveerd.

    'Klaar!'

Ik spring van de stoel en ga me omkleden in mijn inloopkast, terwijl Ana zich omkleedt in mijn kamer.

Ik trek mijn wit jurkje aan. Het eigenlijke jurkje is vrij kort en strak, maar rond mijn middel is een overgooier in tule geplaatst die net boven mijn knieën komt, enkel aan de voorkant blijft het kort. Ana zei dat een witte jurk met al die lichtjes leuk zou zijn dus luister ik voor de verandering eens naar het meisje.

Ik kom uit mijn kast en wordt toegefloten door mijn beste vriendin. 'Hottie,' zegt ze en we lachen.

'Die jurk staat je prachtig!' Complimenteer ik haar. Ze maakt een kleine buiging.

'Wil je echt geen make-up aandoen?' Dringt Ana weer aan.

    Voor de elfde keer.

Ik zucht. 'Enkel mascara, concealer en ik doe wat lippenbalsem op,' zeg ik. Ana glimlacht tevreden.

Ik breng wat concealer aan op de twee vlekjes op mijn voorhoofd. Daarna krul ik mijn wimpers en doe er een laagje mascara over. Ik heb het niet zo op make-up.

'Happy?' Vraag ik haar.

'Misschien een beetje onder je ogen?'

Ik zucht en geef haar de concealer. Ze grinnikt en komt voor me staan. Ze brengt het aan en blendt het uit met een sponsje. Dan rijkt ze naar een palette en ik hou haar tegen. 

'Je zei enkel concealer,' zeg ik waarschuwend.

'Vertrouw me! Ik doe highighter op je jukbeenderen, het puntje van je neus en je straalt helemaal!'

Ik rol mijn ogen en laat het toe.

 Ze klapt enthousiast in haar handen wanneer ze klaar is. Snel doe ik nog wat lichtgekleurde lippenbalsem op. Ana heeft, in tegenstelling tot mij, meer make-up op. Elke dag draagt ze concealer, mascara, wenkbrauwspul, lippenstift, highlighter, oogschaduw... Zowat alles. Toch ziet ze er vrij naturel uit.

Ik blik even in de spiegel en ik moet toegeven dat ik er best goed uitzie.

We doen de tubes glow-in-the-dark verf open en beginnen ons in te smeren. Ik teken twee dunne lichtblauwe lijnen onder mijn ogen met daaronder twee roze. Op mijn polsen doe ik hetzelfde, enkel dikkere strepen. Ze zijn ongeveer anderhalve centimeter dik.

Ana heeft hetzelfde getekend, enkel in een andere volgorde. Ik doe Dagmars ketting nog aan en doe ook mijn oorbellen in.

'We kunnen glinsterende oogschaduw aandoen! Het zou een mooi effect zijn met de lampen!' Ana heeft weer een ideetje hoor.