In hun ogen

25. Cameron

Pov Amber
Ik loop van de trap en duw de deuren open. Ik wandel op snel tempo over het schoolplein en bots tegen iemand aan. Ik val op de grond met een pijnlijke kreun die mijn mond verlaat. De jongen draagt een leren jas, gescheurde broek en grijs shirt. Zijn donkerblonde haar zit warrig, maar leuk. Zijn grijze ogen boren in mijn blauwe kijkers. 

'Sorry,' zegt hij snel en steekt zijn hand uit. Ik neem hem aan en hij trekt mij zonder moeite op. 'Heb ik je pijn gedaan?' Vraagt hij met een zwoele stem. Hij is knap, schiet er door mijn hoofd. 

Ik schud mijn hoofd. Zijn hand ligt op mijn schouder en een kleine grijns speelt op zijn lippen. 

'Ik heb je nog nooit gezien op school,' zegt hij. 

'Ik jou ook niet,' antwoord ik. 

Hij leek een beetje te schrikken van mijn antwoord, maar herpakte zich meteen. Hij komt dichter naar me toe.

 'Je hebt mooie ogen,' merkt hij op. Mijn wangen gloeien. Ik kijk van zijn rechter in zijn linkeroog en durf niet te bewegen. Hij is intimiderend en veel groter dan mij. Ik weet niey hoe ik moet reageren.

 'Wat is je naam?' Vraagt hij en draait een lok van mijn haar om zijn rechterwijsvinger. Ik kijk op in zijn ogen. Iets aan deze jongen is zo eng, zo hard dat ik niet durf te bewegen of praten. 

Pov Dagmar
Ik lach om Jelles woordspeling en wandel verder met mijn fiets. Mijn lach verdwijnt als ik Amber zie staan met een jongen. Zijn linkerhand legt hij op haar wang en zijn vingers spelen met een lok bruin haar. Ze kijken elkaar diep aan en zeggen geen woord. Hij is zeker een meter 85 groot en ouder dan ons. Jaloezie schiet door heel mijn lijf.

 'Gaat het wel? Straks knijp je je stuur nog plat,' zegt Jelle. Ik kijk naar mijn handen en zie dat mijn knokkels wit zijn. Ik kijk terug naar Amber en die jongen. Ik klem mijn kaken op elkaar. Jelle lacht kort en ik stuur hem een dodelijke blik. Hij legt zijn hand op mijn rug. 

'Doe jezelf dit toch niet aan,' zegt hij. Ik knik en we wandelen door. Maar de woede verdwijnt niet.

Waarom raakt hij mijn meisje aan? Hij moet van haar afblijven.

 

Pov Amber
De jongen wrijft zacht met zijn duim over mijn wang. Ik kan geen woord uitbrengen en blijf dus als een debiel staan te kijken in zijn manipulatieve ogen. 

'Je bent mooi,' fluistert hij hees. Ik adem scherp in. Hij grinnikt kort. Hij gaat met zijn rechterhand weer rond een lok haar. Mijn adem stokt in mijn keel. 

'Hoe heet je?' Vraagt hij weer en nu pas dringt het door dat ik de vorige keer niet heb geantwoord.

 'Am- Amber,' stotter ik. Hij laat mijn lok haar op mijn schouder vallen en wrijft weer met zijn duim over mijn wang. Hij kijkt in mijn ogen.

 'Ik ben Cameron, achttien jaar,' grijnst hij. Achttien? Hij kijkt kort opzij en zijn kaaklijn valt me op. Ik kijk terug in zijn ogen en zie dat hij zijn lippen likt. Hij haalt zijn hand van mijn kaak en grinnikt.

 'Hoe oud ben je?' Vraagt hij stil. Plots krijg ik terug controle over mijn lichaam, alsof zijn trance is uitgewerkt. 

'Vijftien,' zeg ik. Hij knippert een paar keer.