In hun ogen

49. Mama en papa

Pov Amber  
Mijn wekker gaat af en ik sta glimlachend op. Gisteren liep stukken beter dan verwacht: de musical is perfect verlopen en Dagmar heeft me letterlijk op date gevraagd. 

Ik loop verzonken in gedachten met Dagmars hoodie aan naar beneden. Ik heb erin geslapen, want ik wou bij hem zijn. We hebben gisterenavond nog lang gebeld en ik heb daardoor als een roosje geslapen. 

Ik schuif aan tafel. 

'Goedemorgen,' zeg ik en grijp de cornflakesdoos vast. Papa laat zijn krant zakken en kijkt me koud aan. Ik frons.

'Is er iets?' vraag ik verward.

Mama komt binnen met een plateau waar thee op staat. Ze zet hem hard op tafel neer, waardoor ik schrik.

'Was het leuk gisteren?' Vraagt mama nors.

De glimlach van net kruipt terug op mijn gezicht en ik knik. Ik kiep wat ontbijtgranen in mijn kom en kijk op. Mama en papa kijken me kwaad aan.

'Heb ik iets verkeerd gedaan?' Vraag ik. 

Papa klopt op hard met beide handen op tafel en kijkt me strak aan.

'Godverdomme, Amber!'

Ik schrik van hem. Hij maakt me bang.

 'Wanneer ging je vertellen dat je hebt gekust met die jongen? Hoelang zijn jullie al samen? We hebben jullie godverdomme laten samen slapen! In één bed!'

Ik leg mijn handen op mijn schoot. Ik voel me vreselijk. Ze denken dat ik iets achterhoudt en de enige reden dat ik naar de academie mocht was vertrouwen. Indien ik hun vertrouwen schaad, moet ik terug naar het college: dat was de deal.

'Wij hebben gezegd dat we niet konden komen, zodat we je konden verrassen op het feest! Maar dan kus je met die Dagmar? Wat dacht je wel niet!?' roept mama op haar beurt.

Ik kijk doorheen de opkomende tranen naar mijn handen door het geschreeuw van de twee woeste mensen voor me.

'Kijk naar ons!' Roept mama. Met betraande ogen kijk ik haar aan. Papa's hoofd is rood van woede en mama spuwt vuur met haar blik.

Waarom zijn ze zo kwaad? Ik heb toch niets verkeerd gedaan? Ik word er stilaan kwaad van. 

'Waarom zijn jullie zo kwaad?' zeg ik met ingehouden emotie. Ze kijken me alleen maar aan.

'Ja, wat? Ik heb toch niets ergs gedaan?' vervolg ik snel. Nu dringt de woede toch door tot in mijn stem.

Papa staat op. 'Jongedame...'

'Nee, papa! Ja, ik heb Dagmar gekust! Oké! Wat dan nog? Ik ben bijna zestien. Kan ik dat niet zelf beslissen? Het was maar een kus!' roep ik en sta nu zelf op. Papa klopt weer op tafel.

'Je leek het anders wel heel leuk te vinden,' spuwt hij uit. 

Ik kan dit niet geloven.

'Dat heet acteren, papa! Nog nooit van gehoord? Het was een verdomd toneelstuk!'

'Geloof je het zelf, meisje?' vraagt papa spottend.