Yeni Başlangıçlar

Ukala Kahraman

Eylül kafasına silah dayandığını anladığı an şoka girmişti. Hemen kendini toparlayıp söylenene itaat etti...

Adam : Geç içeri.. hadi...

Büşra : abla!

Eylül : Büşracım... tamam sakin ol ablacım.. korkulcak birşey yok tamam mı?

Büşra : bıraksana.. bırak ablamı...

Adam : sen de sus, otur şuraya..

Eylül adama çaktırmadan telefonla son aranan kişiyi aramaya koyulur. Cemreydi. Cemre, ilk başta açmak istemese de açar telefonu. gelen seslere anlam verememişti, sadece konuşmalar vardı....

Eylül : beni öldürecek misin? Feride hanım biliyor burda olduğumu... buraya geldiğimi öğrenmesi an meselesi.... bırak bizi gidelim..

Cemre duyduklarıyla şok olmuştu...

Serkan : Cemre... nooluyo?

Cemre : Serkan, Eylül...

Serkan : noolmuş Eylüle?

Cemre :bilmiyorum ama hemen Feride hanıma haber vermem lazım...

Cemre hemen Feride hanımı arar. Feride, küçük bir kız çocuğuyla konuşmaya çalışırken arayanın Cemre olduğunu görünce hemen açar... Ali de yanındaydı...

Feride : ne?! Ne diyorsun sen Cemre?.... Evet biliyorum... anlamıyorum... tamam ben halledicem...

Ali onun tedirgin halini görünce sormadan edemez...

Ali : Feride... bir sorun mu var?

Feride : aslında evet... bana noolur yardım et.. kızım... kaçırılmış.. Eylül, kızım...

Ali : Eylül mü?

Feride : evet.. Allah kahretsin onu oraya ben gönderdim

Fadik : ben hemen merkeze haber veriyorum, bi ekip yönlendirirler amirim...

Ali : adresi biliyor musun?

Feride : evet...

Ali : gidiyoruz o zaman, hadi Fadik, bizim ekibe haber

Fadik : ama... amirim kız yetişkin.. bizi ilgilendiren bir durum yok

Ali : Fadik sana ne diyorsam onu yap! Gidiyoruz hemen

Fadik : derhal..

İçeriden bağırışları duyan ekip gizlice içeri girer. Ali düşünüp plan yapmaya çalışıyordu...

Eylül : ya bırak bizi, ne istiyorsun bizden!

Adam : sus! Car car car sabahtan beri susmadın!

Eylül : ablacım sakın korkma

Feride, Toprak ve haberi alan kızlar oradaydı. Serkan ve Güney de Cemre ve Songülü sakinleştirmeye çalışıyordu...