Yeni Başlangıçlar

Ölüm

Ada telefonda ağlıyordu. Eylül de onun söylediklerinden sonra endişelenmişti, hiç şaka yapar gibi bir hali de yoktu...

Ali : Eylül nooldu? Suratın bembeyaz oldu

Eylül : A-Ali... Songül...bilmiyorum, Ada yerde yatıyo dedi, kan var dedi, uyanmıyo dedi. ALi noolur gidelim noolur

Ali : tamam tamam hadi...

Ali arabayla hızlıca Songülün evine gelmişti. Eylül kapıyı hızlıca yumrukluyordu...

Eylül : Ada, canım Eylül ben, aç kapıyı hadi teyzecim...

Ada çok geçmeden kapıyı açmıştı. Eylül hemen içeri geçip Songüle bakar. Songül salonda yerde yatıyordu, bilekleri kesilmiş gibiydi..

Eylül : hayır! Hayır hayır hayır Songül, kardeşim, aç gözlerini, kardeşim hadi aç gözlerini noolur

Ali de Eylülün çığlıklarını duyunca yanına gelir...

Ali : ben ambulansı arıyorum. Dokunma Eylül, noolur...

Eylül : Ali bak, bak ölmüş mü bak noolur...

Ali ambulansı aradıktan sonra Songülün nabzını kontrol eder...

Ali : yaşıyo ama nabzı yavaş...

Eylül: oh.. şükür... Songül kardeşim, duyuyo musun beni? Noolur uyan...

Ali, köşede ağlayıp onlara bakan Ada'yı farkeder...

Ali : tamam Eylül, yapma çocuk korkuyo...

Eylül : teyzecim, tamam yok birşey...

Ali : annenin eli uf olmuş, şimdi hastaneye gidicez, tamam mı Ada?

Ada : hastane mi? Babam gibi o da mı cennete gitçek?

Eylül : hayır... hayır o yaşayacak. Seni bırakmayacak

Ada : ama babiş de öyle olmuştu, o da hastaneye gitti, sonra öldü... gitmeyelim hastaneye...

Flashback/ Güney öldükten bir gün sonra

Kızlar, Songülün yanından bir an olsun ayrılmıyordu. Herkes şok içindeydi. Herkes bir köşeye dağılmışken Ada ve Mehmet, olanlardan habersiz oynuyorlardı...

Cemre : aşkım, yapma böyle, senin güçlü olman lazım.

Serkan : Cemre, o benim çocukluğumdu ya, kardeşimdi... nasıl sakin olayım? Nasıl güçlü durayım, söyle bana...

Cemre : biliyorum ama sakin ol noolur, ağlama... baksana Songülün haline, onun için güçlü durman lazım senin...

Serkan : Güney öldü Cemre, öldü! Kardeşim öldü! Nasıl sakin olmamı beklersin?

Ada, elindeki tabletle ilgilendiğinden konuşmaları duymasa da Mehmet duymuştu herşeyi. Ada'yı dürter....