Ali hastaneden çıkana kadar Feride ve Eylül onunla kalmıştı. İşi biten Fadik de gelmişti...
Fadik : amirim nasılsınız?
Ali : birşey yok Fadik. Ortalığı ayağa kaldırmışsın zaten...
Fadik : ne yapayım, korktum amirim, kötü mü oldu?
Ali, Eylüle bakar...
Ali : hayır, çok iyi oldu...
Eylül de ona gülümser... Toprak da gelince Fadik gider, hep beraber taksiyle eve geçerler...
Feride : Ali, birşeye ihtiyacın olursa söyle tamam mı?
Ali : tamam Feride, zaten iyiyim ben.
Feride : olsun...
Feride ve Toprak eve girdiklerinde Songül ve Güneyin koltukta, ortalarına Metini de alarak uyuduklarını görürler...
Feride : şişşt, uyandırmayalım çocukları Toprak...
Toprak : tamam hadi gel biz içeri geçelim...
Feride : güzellerim benim... şunlara bak Toprak ne kadar güzeller...
Toprak : aynen... hadi gel artık uyanacaklar şimdi...
Ali evine geldiğinde, Eylülün yanında olmasından rahatsız olmuştu, ev darmadağın bir haldeydi...
Ali : şey ben aceleyle çıkmıştım da...hemen toplarım şimdi
Eylül : problem değil, sen geç otur.
Ali : tamam sen de gel, yemek söyleyelim dışarıdan, acıktım.
Eylül : ben yapardım aslında...
Ali : peki...
Eylül mutfağa girer, bir süre de çıkmaz. Ali ise aşırı derecede acıkmıştı...
Ali : Eylül... olmadıysa gel boşver, cidden çok acıktım...
Eylül : hazır bile...
Eylül tepsiyle Alinin yanına gelir. Ali yemekleri silip süpürmüştü...
Ali : balkondan gizlice sipariş falan mı aldın?
Eylül : hepsini ben yaptım...
Ali : bravo, gerçekten iyisin...
Eylül : sağol...
Ali : ama alıştırma, alışırsam hep isterim. Sonuçta tek yaşıyorum ben, eve geldiğimde de yorgun oluyorum...
Eylül : aç kalmazsın merak etme. En kötü bizim eve gelirsin...
Ali : sahi biz şimdi baya baya sevgiliyiz, yani artık bahaneler aramama gerek yok, ne zaman istersem gelebilirim...
Eylül gülüp olumsuz anlamda kafasını salar...
YOU ARE READING
Yeni Başlangıçlar
FanfictionBambaşka öykülere sahip, yepyeni hayatlara dağılmış insanların öyküsü...