Baran ve Kader gülüşürken izlendiklerinden habersizlerdi...
Baran : ... hadi canım, bölüm ikincisi misin? Gerçekten mi? O zaman sen baya baya ineksin...
Kader : kötü birşeymiş gibi söyledin...
Baran : değil... yani tuhaf birşey... ben hiçbir zaman derece yapamadım... hiçbir dalda... yani üşengeçliği saymazsak...
Kader gülmeye başlar...
Kader : bu kadar ara yeter... bence artık içeri geçelim...
Baran : okul ikincisini daha fazla alıkoymayayım, pardon...
Onlar içeri girince daha da fazla izlenmemişlerdi...
Eylül, doktorun surat ifadesinden de söylediklerinden de birşey anlayamamıştı...
Eylül : nasıl yani?
Doktor: tedaviye gerek kalmadı... çünkü zaten hamilesin...
Eylül : ne? Nasıl ya? Yani ben şimdi gerçekten... hamile miyim?
Doktor : evet bak... burda...
Doktor, ekrandan göstermişti bebeği...
Eylül : inanmıyorum...
Doktor : tebrik ederim... bak tedaviye bile gerek kalmadan çocukların olacak...
Eylül : Yani bir tanesi bile yeter bana... en azından şimdilik yeter...
Doktor : sen bir istedin ama iki tane birden geldi..
Eylül : bi dakika... nasıl yani? ikiz mi?!
Doktor : evet... gayet sağlıklı duruyolar, ama yine de birkaç test yaptırmanda fayda var.
Eylül : tamam... ne gerekiyorsa...
Doktor : tebrik ederim...
Eylül işini halledince heyecanla hastaneden çıktı. Ali'yi arasa mı? Yoksa karakola mı gitse diye düşündü. En son evde beklemeye karar verdi. İçi içine sığmıyordu. O sırada Ali arar...
Ali : Eylül... naapıyosun?
Eylül : birşey yok canım... evdeyim... evde
Ali : sen iyi misin?
Eylül : evet... evet de sen nerde kaldın? Hadi gelsene
Ali : ben de bunu söylemek için aradım. Ben biraz geç kalıcam...
Eylül : ah be Ali, geç kalıcak bu günü mü buldun?
Ali : neden? Nooldu ki?
Eylül : hiç... hiç... sen gelebildiğin kadar erken gel olur mu?
Ali : tamam...iyi olduğuna eminsin dimi?
Eylül : evet evet...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Başlangıçlar
FanfictionBambaşka öykülere sahip, yepyeni hayatlara dağılmış insanların öyküsü...