Güney : haftalarca sustun! Söyleyebilirdin Songül... bir gün söylemedin, iki gün söylemedin, sonra söyleyebilirdin...
Songül : üzülmenden korktum...
Güney : bi dakika ben anlamıyorum... biz doktora gittik, bebeği gördük... doktor sağlıklı dedi...
Songül : ben rica ettim.. doktordan rica ettim...
Güney : onu da mı bu oyuna alet ettin yani? İnanmıyorum Songül! Sen bana baya baya planlı programlı bir oyun oynamışsın... tebrik ederim... mükemmel bir oyuncusun, kısa film çevirdin burda. Kendin yazdın kendin oynadın!
Songül : ben böyle olacağını düşünmedim... bu kadar önce öğreneceğini tahmin etmemiştim...
Güney : ne zaman öğrenecektim peki?
Songül: ben sana söyleyemediğim her gün üzüntüden kahroldum tamam mı? Ama söyleyemedim işte! Sınavlarına odaklan, başka birşey düşünme istedim. Ama hamile kalmaya çalıştım ben... bebeğimiz olacaktı böylece sen de mut-...
Güney : hamile kalacaktın ve oyunun devam mı edecekti? O yüzdendi dimi bu her gece her gece isteklerin? İnanmıyorum, ne kadar aptalım! Ben de karım beni özlüyor, benimle olmak istiyor sanıyorken o planlar peşindeymiş!
Songül : sana anlatacaktım ama...
Güney : geç kaldın Songül... çok geç kaldın...
Eylülse şok içinde Ali'ye bakıyordu...
Eylül : ne? Nasıl yani?
Ali : duydun işte ayrılmak istiyorum
Eylül : b- ben anlamıyorum...
Ali : nesini anlamıyorsun Eylül? Bitsin diyorum bu kadar basit, bunun nesini anlamıyorsun?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eylül : neden? Nooldu?
Ali : bak Eylül, olmuyo tamam mı? Bana göre değilmişsin, bunu anladım. Zeynep haklıydı, kendimden yaşça küçük biriyle yapamazmışım gerçekten de...
Eylül : Zeynep... şu kreşin patronu Zeynep... peki naaptım da ayrılıyorsun?
