Yeni Başlangıçlar

Görülenler

Güney havaalanına gittiğinde her an geri dönecekmiş gibi bir hali vardı. Geri dönse bile Songül ona çok öfkelenmişti. Gitse, kızını özleyecekti, hem de çok. Ama onun geleceği için bunu yapacaktı. Biraz mesafe ile Songülle aralarındaki problemi de çözeceklerine inanıyordu. Uçağı kaçırmadan bindi ve gitti... diğerlerine haber verecek cesareti yoktu, çünkü hepsi kal diyecekti, kızlar Songülü bıraktığı için ona kızacaklar, erkekler ise bunu onaylamayacaklardı...

Songül, kızını sakinleştirip odasına yatırır. Kızını sakinleştirmekten, durumun farkına varmaya fırsatı bile olmamıştı. Terkedilmişti...

Kader, Eylülle konuştuktan sonra daha mutlu ayrılmıştı. En azından artık ağlamıyordu. Bebeklere sevinmişti ve Eylülün söyledikleri onu düşündürmüştü. Tam merdivenleri inip gidecekken açılan kapı ile yerinde kalır...

Doruk : Kader...

Kader : efendim

Doruk : sakinleştin mi? Konuşabilir miyiz artık?

Kader : seni gördüğüm anlar hiç de sakin olamıyorum biliyor musun? 2 saniye öncesine kadar mutluydum. Şimdi ise yine sinirlenmeye başladım, senin sayende...

Doruk : benden nefret etmekte haklısın...

Kader : başka biri mi vardı?

Doruk sessiz kalmıştı....

Kader : vardı... başka biri vardı dimi?

Doruk başını eğer... Kader'in gözü Doruk'un parmağındaki yüzüğe gitmişti...

Kader : hayırlısı olsun diyeyim o zaman... bilseydim..

Doruk : Kader..

Kader : sus! Sakın tek kelime daha etme. Çevremde dolaşıp onu da aldatma. Az kalsın... az kalsın...

Doruk : az kalsın ne?

Kader : az kalsın seni dinleyecektim, bir şans verecektim... ama sen buna değmezmişsin...

Doruk : Kader...

Kader daha fazla birşey söylemeden Doruk'un yanından gider. Doruk da ona bakakalmıştı...

Eylül de fazla geç kalmadan işe gider, Feride ona gülümseyip duruyordu.. zaten hep güler yüzlüydü ama hamileliğini öğrendiğinden beri daha da güler yüzlüydü...

Eylül : ne oldu Feride niye öyle bakıyorsunuz?

Feride : çok mutlu oldum Eylülcüm... eğer birşeye ihtiyacın olursa noolur çekinme olur mu?

Eylül de gülümser, bu yurda ilk geldiği günü hatırlamıştı, duygulandı, gözleri dolmuştu...

Feride : yanlış birşey mi söyledim?

Eylül : hayır.. hayır, Feride hanım.. buraya ilk geldiğim günü hatırladım, yanımda yine siz vardınız...

Feride : canım benim... bak eğer yorgun falan olursan git, ben hallederim...