Yeni Başlangıçlar

Hayal Kırıklığı

Cemre bebeğine mi üzülsün, yoksa Serkan için mi üzülsün şaşırmıştı. Bunu Serkan'a nasıl söyleyecekti bilmiyordu. Üstelik yarın için kürtaj randevusu almıştı... Serkan yanına heyecanlı ve mutlu bir şekilde gelmişti...

Serkan : Cemre bugün nooldu biliyor musun? Songül hamileymiş, yani Güney de baba oluyor... düşünsene çocuklarımız beraber büyüyecek... Güneyle biz çocukluk arkadaşıyız, çocuklarımız da öyle olacak...

Cemre : öyle mi? Ne güzel...

Serkan : nooldu? Üzgün görünüyosun

Cemre : yoo, biraz yorgunum sadece

Serkan : ben araştırma yaparken görmüştüm, normalmiş yorgunluklar ama beslenmene dikkat et canım...

Cemre : tamam sen beni merak etme...

Serkan : gel dışarıda yiyelim bugün

Cemre : nerden çıktı ki şimdi Serkan?

Serkan : karımı dışarı çıkartamaz mıyım? Hadi gel...

Eylül eve girdiğinde içeriden gürültüler geliyordu, seslendi ama karşı taraftan ses gelmedi...

Eylül : Ali!

ses yoktu... Eylül televizyon sehpasının üzerinde duran vazoyu eline alıp sesin geldiği yere doğru gitmeye başladı...

Ali, Eylülün elinde vazo ile mutfağa girdiğini görünce şaşırmıştı, ellerini kaldırıp teslim olmuş gibi yapar ve gülmeye başlar....

Eylül : nooldu niye gülüyorsun?

Ali : bi an fırlatacaksın diye korktum, sakin ol

Eylül : o kadar seslendim, niye cevap vermiyorsun? Ayrıca bu mutfağın hali ne?!

Ali : yemek yapıyorum...

Eylül gülmeye başlar...

Eylül : sen bence yemek yapma Ali... tüm malzemeler yerde ve tezgahta. Ne kadarı tencereye girebildi?

Ali : yani... yapmaya çalıştım diyelim.. en azından uğraştım..

Eylül : aç kaldık yani... neyse tamam sen geç ben yaparım birşeyler

Ali : tamam... ya da gel boşver, dışarıda yiyelim...

Güney elindeki poşetleri bırakıp Songülün yanına gider.

Güney : Songül, nooluyo? Bu suratının hali ne? Birşey mi oldu?

Songül : birşey yok, başım ağrıyo

Güney : hadi birşeyler yiyelim...

Songül : aç değilim sevgili, sen ye

Güney : senin yemen lazım kızım...

Songül : neden?

Güney : ya of neden saklıyorum ki bildiğimi? Hamile olduğunu biliyorum Songül, neden söylemedin ki?

Songül : Güney ben..