Yeni Başlangıçlar

Kabul Etmeme

Ali evine gelmişti. Kader ve Doruk çocukları uyutmuştu bile.

Ali : sağolun...

Doruk : ne demek abi...

Kader : bir gelişme yok mu Ali?

Ali : aslında var ama sizi umutlandırmak istemiyorum

Kader : nasıl yani?

Ali : o uyandı... herşeyi itiraf etti. Eylül çıkabilir...

Kader : gerçekten mi? Bu... bu harika Ali

Ali : evet öyle... sonunda...

Doruk: hayırlı olsun...

Onlar gidince Ali yalnız kalmıştı. Tek başına yemek yapmaya başlar...

Ali: az kaldı Eylül... az kaldı, kurtuluyosun ordan... beraber yapıcaz yemeğimizi... çocuklarımıza beraber bakıcaz...

Damla ağlamaya başlayınca yemeği bırakıp yanına gider...

Ali : nooldu babacım? Hı? Neden ağlıyorsun?

Damla ağlamaya devam eder....

Burak : an-ne...

Ali : ne? Ne dedin oğlum sen? Tekrar söyle...

Ali cevap alamaz ama mutlu olmuştu....

Ali : evet, geliyo anneniz...

Kader, kızlara haber vermişti, sabah herkes Ali'nin evinde toplanmıştı...

Cemre : Kader söyleyince dayanamadık Ali, geldik. Eylül gerçekten çıkacak yani, öyle mi?

Ali : daha kesin birşey yok, mahkemeye çıkacak... yani umarım çıkar...

Songül : kadın ölmemiş işte. Herşeyi itiraf da etmiş. Çıkar kardeşim...

Güney : yazık kıza... boşu boşuna aylarca orda...

Meral : sen de yarayı deşmesen mi canısı?

Güney: ben de içeride yattım Meral, hatırlatırım. Ben de suçsuz yere yattım, ordan biliyorum.

Meral : ben de yattım, biliyoruz herhalde...

Güney : ben senin gibi iki gün yatıp çıkmadım canısı. 6 ay ailemden, Mariamdan ve Ada'dan ayrı olmak o kadar zordu ki...

Songül : sevgili sen de konuyu kapatsan mı acaba?

Güney : tamam... afedersin abi, kusura bakma

Ali : önemli değil...

Meral : ay canısı çıksın da şöyle 40 gün 40 gece düğün yapalım artık. Hiçbiriniz doğru düzgün evlenmediniz, ben de Eylül yokken kuru nikah yapacak değildim. Madem kardeşim sonunda kurtuluyo, çıkıyo hapisten, o zaman sen mükemmel düğünümüzü hazırlamaya başla aşkısı