Yeni Başlangıçlar

Kendi Başına İşlere Kalkışma

Eylül telefondaki sese şok olmuştu....

Eylül : bu olamaz, Kemal... o öldü...

Ses : evet... ben Semih, Kemal'in can dostu

Eylül : yoksa sen... sen mi kaçırdın kardeşimi?

Ses : Kemalin dediği kadar zekiymişsin... zeki olduğun kadar da güzel...

Eylül etrafına bakınıp durur... adam da gülmeye başlar...

Ses : Kemal sarı kafalı bir sevgilisi var demişti, yanındaki sevgilindi dimi? Bak, sakın o sevgilinle polisi aramak gibi bir hata yapmayın, kardeşini unutursun.

Eylül : ne istiyorsun?

Ses : Kemal bana vasiyet etmişti... Metin... oğlunu size bırakmayacaktı ama öldü... artık Metin benimle...Ama görmene izin veririm arada merak etme...

Eylül birşey söyleyecekken telefon kapanır.

Eylül : Alo! alo! Kahretsin!

Songülle Güney de bir emlakçıyla ev ev geziyorlardı...

Güney : abicim bak, bütçemiz sınırlı dedik falan ama paramız da yok değil. Sen bizi biraz daha iyi bir yerlere götür...

Songül : ya bu sonuncusu iyiydi Güney

Güney : kızım saçmalama, oraya köpeği bağlasan durmaz

Emlakçı : tamam, birkaç apartman dairesi var yakınlarda, bakar mısınız?

Güney : olur, olur tabii

Emlakçıyla birkaç daire gezerler ama Güney beğenmemişti. Son bir kez şansını dener emlakçı...

Emlakçı : elimdeki son daire de bu. Kısıtlı bütçeye anca bu kadar

Güney : burası fena değil, ne dersin Songül?

Songül : oğlum şahane, masrafı da yok bunun direkt otururuz, eşyası falan da var

Güney : eşyalarla birlikte mi?

Emlakçı : aynen, eşyalarla birlikte kiralıyor ev sahibi

Güney: tamam o zaman tutuyoruz burayı

Emlakçı : tamam, hayırlı olsun

Güney : sağol abi...

Songül bavulunu kenara koyar, Güney onu koltuğa çeker ve otururlar...

Songül : kalk Güney kalk, daha bu ev temizlenecek

Güney : ya kızım biraz dinlen... ben hallederim

Songül: sen ve temizlik?

Güney : ne var kızım yaparım...

Songül : yok yok beceremezsin sen şimdi, ben hallederim

Güney : dur bak ne dicem, kızlara söyleyelim, onlar gelsinler yardıma...