Yeni Başlangıçlar

Bulunma

Eylül artık emin olmuştu. Bu ikisi bir iş karıştırıyordu, kesin onlar kaçırmıştı ve şimdi de saklıyorlardı Meral'i. Onlara görünmeden dışarı çıktı. Eve geri döndüğünde kapının önünde telaşla volta atan Ali'yi gördü, koşarak yanına gitti...

Eylül : nooldu kardeşimden bir haber mi var?

Ali : Eylül! Eylül nerdesin sen?! Kafayı yicem nerdesin Eylül?!

Eylül : biraz hava almaya çıktım ne var bunda?

Ali : ya bir de karşıma geçmiş rahat rahat söylüyorsun! Öldüm burda meraktan! Ya sen de kaçırıldıysan? başına birşey mi geldi acaba diye delirdim Eylül!

Eylül : ya tamam özür dilerim... ben bilemedim...

Ali : ne olur yapma bir daha böyle

Eylül : tamam da sen neden sinirlendin bu kadar?

Ali : korktum Eylül, çıldırdım meraktan! Telefonunu da açmıyorsun. Neden telefon kullanıyorsun madem açmıyosun, kullanma

Eylül : sessizde kalmış, ben bu kadar merak edeceğini düşünmedim

Ali : merak etmek mi? Biraz daha gelmeseydin senin için de bir ekip görevlendiriyordum Eylül.

Eylül : tamam burdayım iyiyim işte... haber var mı Meralden?

Ali : evet, sanırım izine ulaştılar. Feride ile arkadaşların da ekiple beraber çıktılar. Ben de seni aramakla meşguldüm

Eylül : özür dilerim... bu arada birşey öğrendim... Bunu yapan Macide ve Ejdermiş, konuşurlarken duydum

Ali : ne?! Bir de yanlarına mı gittin?! İnanmıyorum sana Eylül!

Eylül : kardeşim o haldeyken ben burda elim kolum bağlı duramazdım. Onu en iyi ben anlarım

Ali : neden? Rehin alınmanla alakası yok dimi?

Eylül : hayır... o değil...

Ali : ne peki?

Eylül durur... Ali'ye güveniyordu, anlatmak istiyordu ama korktu...

Ali : anladım... anlatmayacaksın...ben de saçma sapan sorular duruyorum zaten, boşver söylemedim farzet

Eylül : dur hayır... anlatmak istiyorum ama korkuyorum

Ali : neden? Güvenmiyor musun bana?

Eylül : hayır... sana anlatmak istiyorum...

Ali : ee?

Eylül : bana iyi geliyorsun... sana bu kadar alışmışken... anlattığımda kaçıp gitmenden korkuyorum...

Diğerleri ekiple beraberdi. Bir deponun önünde durdular. İçeri girdiklerinde eli kolu bağlı halde duran Merali gördüler. Songül koşarak yanına gider ve kafasına vurur...

Songül : ulan nerdesin sen?! Öldük meraktan!

Meral : ah! Kızım dursana