Yeni Başlangıçlar

Alışveriş

Cemre ellerinde bir sürü poşetle eve gelir. Defne de kapıda bekliyordu...

Defne : oo demek gelebildin... biz Serkanı kemoterapiye götürelim, çile çekelim, sen avm avm gez...

Cemre : ay... o bugündü dimi? Ben niye yarın diye hatırladım?

Defne : gerizekalısın çünkü

Cemre : düzgün konuş Defne! Serkan nasıl?

Defne : kötü, nasıl olsun? Karısı onu bırakıp alışverişe gidiyor, nasıl iyi olsun?

Cemre : öf tamam Defne, ben Serkana bakıyorum...

Defne : tabii tabii git bak, gerçi bu saatten sonra birşey olsa da farketmez dimi? Ölse tüm parası senin...

Cemre : Defne kes sesini, saçmalama!

Cemre Serkanın yanına gidip onu öper. Serkan uyuyordu ama Cemrenin gelişiyle uyanmıştı...

Serkan : canım, sen mi geldin?

Cemre : evet... ya Serkan, benim tamamen aklımdan çıkmış, kemoterapiye gideceğini neden söylemedin bana sabah?

Serkan : ya sen de bunaldın sevgilim. Benim hastalığım, kızlar derken çok moralsizdin. Söylesem benimle gelecektin, ben de hazır hatırlamıyoken biraz dışarı çıkıp moralini düzeltmeni istedim...

Cemre : peki... bak neler aldım...

Cemre poşettekileri çıkarttı. Bir sürü bebek kıyafeti almıştı....

Serkan : bunlar ufacık

Cemre : öyle tabi... çok tatlı değil mi?

Serkan : evet... Cemre...

Cemre : efendim canım?

Serkan : teşekkür ederim

Cemre : neden?

Serkan : herşey için... yanımda olduğun için, beni sevdiğin için, beni baba yapacağın için...

Cemre : seni seviyorum

Serkan : ben de seni seviyorum

Ali, Eylüle bakar. Gerçekten mutluydu şuanda...

Ali : bugünlük yeter mi? Ne dersin?

Eylül : evet... yoruldum biraz...

Ali : benim eve gidelim, sana yemek yaparım

Eylül : telefonu yasaklıyorum ama...

Ali : istersen yanımda durabilirsin, herşeyi ben yapıcam

Eylül : peki... merak ettim

Nazan da Serkanın doktoruyla konuşmuştu, doktor en kısa zamanda bulabildikleri kadar akraba ve tanıdıktan kan örneği almak için hastaneye gelmelerini ister. En büyük umut Defneydi. Nazan kızları arayarak haber verir, haber hepsine ulaşmıştı, yarın hepsi hastanede buluşacaklardı...