Yeni Başlangıçlar

Ümitsizlik

İşe gitmek için koşturarak evden çıkan Ali, dışarıdaki Eylülü görünce şaşırır...

Ali : aa hoşgeldin... konuşmak isterdim ama işe geç kalıcam... bir dakika o bavul ne?

Eylül : Meralle Kader birbirini yiyor, aralarında kaldım. tek başlarına kalıp konuşsunlar, barışana kadar gelmeyeceğimi söyledim onlara.

Ali : sen de Feridelere geldin.

Eylül : aynen ama Doruk kalıyormuş onlarla. ben de doğru kürkçü dükkanına...

Ali : e gel bende kal...

Eylül : olmaz... yani...

Ali : kızlar barışana kadar demiştim, yani ama keyfin bilir...

Eylül : peki... onlar barışana kadar

Ali : tamam, al sen anahtarı geç içeri, keyfine bak, ben geç kalıyorum

Eylül : görüşürüz

Defnenin iliğinin uymadığını öğrenen Serkanın morali iyice bozulmuştu...

Serkan : yok işte, uymadı, ölüyorum ben, ölüyorum...

Nazan : annecim yok öyle birşey

Serkan : ne kan bankasında var, ne etrafımda... ikizimin iliği bile uymuyor, kabul et anne ölüyorum...

Defne : ne ölmesi be gerizekalı, yaşayacaksın!

Cemre : canım, hani umudunu kaybetmek yoktu, söz vermiştin bana...

Serkan : korkuyorum Cemre.. seni bu hale bir başına bırakmaktan, bebeğime baba olamamaktan korkuyorum...

Cemre : olacaksın aşkım... bizim çok güzel bir geleceğimiz olacak

Nazan : Cemre haklı oğlum. Herşey çok güzel olacak...

Kaderle Songül de dışarıda bir kafede buluşmuş konuşuyolardı... Daha doğrusu konuşan Kaderdi, Songül ise dalgın dalgın testi düşünüyordu...

Kader : Songül dinliyo musun? Neyin var niye mutsuzsun? Selin hanım sıkıyo dimi seni? Yoksa Zehra abla mı birşey dedi yine?

Songül : yok o değil... Selin hanım da değil

Kader : ee neyin var o zaman?

Songül : ya Kader ben...

Kader : sen ne?

Songül : ya ben hamileyim Kader

Kader : ne?! Bi dakika nasıl ya?

Songül : nasılı mı var Kader? Te Allahım yarabbim... ya işte Serkan için kan verdiğimizde ortaya çıktı... ben bu zamana kadar nasıl anlamadım bilmiyorum ama...

Kader : ee süper haber bu

Songül : yani evet ama şaşırdım sadece kızım...