Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
2- Ölüm Gözlerinde...
Acı çeken ruhlar, yanarak kavrulmaya mahkûmdu.
Bedenim soğuk ve hırçın denizde savrulurken, çamurlu ruhum ve kalbim cehennemin lavların da kavruluyordu. Bu tezatlık var oluşumun kanıtıydı. Zira ben yıllar önce cehenneme ilk adımımı atmıştım.
Zifiri kara denizin içinde, beni yoran düşüncelerden kurtulup. Ölüm yamacının en derinlerine kulaç atmaya başladım. Ezbere bildiğim kayalığa geldiğim yaklaşık bir dakika geçmişti. Elimi kayalıkların arasındaki boşluğa yerleştirdim. Yosunlaşmış aile sembolümüzü gizlendiği yerden kavrayıp, anahtarı sola büktüm. Ardından küçük bir baskı uygulayarak yerine oturmasını sağladım ve tekrar sola büktüm. Bu kez elimle kavradığım anahtarı yukarı kaldırıp 3 derece sağa büktüm.
Mağaranın girişi açılmaya başladığında 54 saniye geçmişti. Açılan oyuktan iki kişinin rahatlıkla sığacağı, mağaraya yüzdüm. Aynı şekilde mağaranın girişini kapattım. Duvara montelenmiş yaylı mekanizmayı kavradım. Paslanmış, yayı kendime doğru sertçe çektiğim yay beni bir saniye geçmemişti ki, mağaranın içine hızla sürüklemeye başladı. 20 saniye sonra mağaranın içindeki büyük alana gelmiştim ve hızla yüzeye çıkıp derin bir nefesle ciğerlerimi doldurdum.
Yüzeye ulaştığım da kendimi soğuk kumların üzerine nefes nefese bıraktım. Kapıyı açtığım için ışıklandırma sistemi çoktan devreye girmişti. Mağaranın içinde derin soluklarım yankılanıyordu. Soğuktan dişlerim bir birine vuruyor. Bedenim sert bir zelzeleye maruz kalmış gibi titriyordu. Ellerimle güç alıp, doğruldum. Ellerimi bedenime sarıp, güçsüz bir adım atmıştım ki. Üzerime örtünen sıcak bir battaniye ve bedenimin havalanıp, güvenli kollara teslim olmasıyla rahatladım.
"Abi." Dişlerimin bir birine vurmasına aldırış etmeden konuştum. "Burda olacağımı nasıl anladın?" Kamber hızlı adımlarla beni mağaranın derinliklerine götürmeye devam etti.
"Sen başımın belasısın. Seni küçük savaşçı, geciktin. Burada olacağını bildiğimden direk buraya geldim. Ayrıca kaburganda ki kırığa aldırmadan nasıl atlarsın Ölüm yamacından!" Kaburgalarımda ki kırık en son düşüneceğim şey... di.
Hızla Kamber'e dehşet içinde bakıp durmasını sağladım. "Hissetmiyorum Kamber. Kaburgamdaki kırıkları hissetmiyorum." Mağaranın sonuna geldiğimiz de tekrar bir gizli bölmeden daha geçtik. Kamber benim aksime hep olduğu gibi neler olduğunu çoktan tahmin edip kafasında oturtmuştu.
