Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
75- Av, Avcıyı Cehennemde Esir Aldığında; KâhinatSustuklarını Kusar
Karanlık girdaptı. Mahşer yeriydi.
Ruhunun derinliklerinde devasa bir umut ışığı taşıyan çocuk vardı. Karanlığa bulanmakla kalmamış, o girdap ta daha da derine gömülüyordu.
Bir umut var mıydı? Umutlar her zaman var olmaz mıydı? Kendisi içinde var olma ihtimaline sıkı sıkıya tutunmuştu.
Olmamıştı...
Öfkeliydi. Kızgındı. Kırgındı. Geçen onca zamanda Kuvart kendisini görmemişti. Sesini duymamıştı.
Omay kılıcı Kamber'in karnından hızla geri çektiğinde, Kamber'in gözlerinde gördüğü hayalkırıklığıyla o umudun da ölüdüğünü hissediyordu. Artık kabullenme zamanıydı. Yıllardır gerçekleşmeyen mucize bu gün de yarında gerçekleşmeyecekti.
Kamber ağzından süzülen kanla dizlerinin üzerine çöktü. Zaman onun için yavaşladı. Ela gözlerini yavaşça kapadı. Kuvart gözlerini açtığında Kamber'in acısını toprak derinliklerine kabul etti. Ruhlar Kamber'i bir çarşaf gibi sardı. Sıcak bedeni soğumaya başladı. Ruhu bedeninde âdeta gömülüp kaldı. Yutkundu güçlükle, zihni ve kalbi ağırlaştı. Sanki görünmeyen bir sihir etrafını çepeçevre kuşatmış, karanlığın bedenine ulaşmasına izin vermiyordu.
