Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
64- Zincir; Koparılan Halkalar Derinden Yaralar
Çamur yağmurla yıkanmazdı.
Kuvart derin bir sessizliğe gömüldü. Zaman kısacık bir an durdu ardından hızlandı. Bir şeyler hissetmeyi umdum. Mutlu olmayı, üzülmeyi lakin sanki hisler haftalar önceki gibi benden alınmıştı. Kandemir'in ölümüne böyle bir tepki vermeyi ummazdım. Bilemiyorum, onu tanımamış gerçekten neler hissettiğini, yaşadığını, nelerle mücadele ettiğini bilmeseydim her şey çok daha kolay olabilirdi.
Her ne yaşanmış olursa olsun. Vural Kandemir Kuvart'ın gizli koruyucusuydu. Uzaktan olayları izlerken kanlı gözlerimi kapatıp açtım. Asena ve Karan bu manzarayı hak etmiyorlardı. Lakin son anında yayında ve birbirlerine veda etme şanslarının olması bir yana Kandemir acı çekmeden ölmüştü. Kendimle kıyaslamadan edemiyordum. Bu elimde değildi. Benim aksime Asena, Karan babasının acı çekmediğini ve şu an güvende olduğunu biliyordu.
Asena'nın baygın bedenini Kamber kolları arasına alıp hızla buradan uzaklaşırken, Yiğit ve Veysel onlarla birlikte gitmişlerdi. Omay ne yapacağını şaşırmış vaziyette etrafına bakıyordu. Karan olduğu yere oturup dizlerini kendine çekmiş babasından gözlerini ayırmıyırdu. Omay hüzünlü gözlerini Karan'a çevirip bir kaç saniye baktıktan sonra, aralarında belirli bir mesafe bırakarak Karan'ı yalnız bırakmadı. Onlar gerçek dostları ve birbirlerinin neye ihtiyacı olduğunu neyin iyi geldiğini çok iyi bilirlerdi. Şu an olduğu gibi.
Dakikalar sonra yavaşça Karan'a yaklaştım ve yanına oturdum. Lacivert gözleri cansız yerde yatan babasının üzerindeydi. "Ölümü hak etmiş olmasına rağmen ölmesini istemiyordum. Beni bu yüzden durdurdun. O gece bana babamın ölümünün senin ellerinden olmayacak derken kast ettiğin buydu." Karan sormuyordu. Neler olduğunu anlamış o gece kendisini durdurduğum için sessizce teşekkür ediyordu.
"Evet." dediğimde samimi bir sesle devam ettim. "Kuvart baban için özel bir lahit yapacak ve ruhunu onurlandıracak." dediğimde Karan keder içinde gülümsedi. İşte bu Kandemir'in mükafatı olacaktı.
