Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oldukça uzun bir bölümle geldim hemde bir hafta içerisinde bence beni kutlamalısınız;)
🥀🐺 Keyifli Okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
17- Gerçekler Gaddardır.
Bazı acılar hayatta kalmak için verilirmiş, benim acılarım ise beni ayakta tutmak için var olmuş gibiydi...
Kalbimde deşilmek için fırsat kollayan bir abse vardı. Ölmek kolaydı fakat acılarına rağmen yaşamak ıstırapların en beteriydi.
Nefes alamaya devam ettiğim her an küçücük bir umuda sığınmıştım. Umut ışığım cılız ve minicikti belki ama insanoğluydum işte ne kadar büyük ya da küçük olduğu önemli değildi. Önemli olan orada var olmaya ve parlamaya devam ettiğiydi.
Parlıyordu...
Lakin, lanetliydim. Üstelik bu gece bir kez daha lanetime lanet eklemiştim. Ölmekten çok ıstırap çekmeyi dilermiş gibi...
Istırap çekiyordum...
Ve bir kez daha çamurlanmamın beni ne şekilde etkileyeceğini bilmiyordum. Zira herşey koca bir muammadan ibaretti. Ne yapacağımı nasıl savaşacağımı bilmediğim bir savaşı başlatmış. Aynı zamanda bilmediğim eskiden gelen, Karanlık düşmanımı arıyordum. Bu sadece intikam savaşı değildi. Bu aynı zamanda yüzyıllardır koruduğumuz ve kutsal ırkların özgürlüğüne kavuşması için verdiğimiz savaştı. Destekçimiz olmadığı gibi, düşmanımız haddinden fazla güçlü ve sayıca üstündüler. Yine de bu savaşı kazanacaktık çünkü başka seçeceğimiz yoktu. Sadece kendi ırkım değil Kuvart'a bağlı her canlı için...
Virane olabilirdim lakin güvenilir ve sağlam dostlara da sahiptim. Kaosun içerisinde yapayalnız olabilirdim lakin, kutsal güçler tarafından etrafım donatılmıştı. Çevremizde dönen bir çok muamma olabilirdi lakin sadık ve kıymetli dostlara sahiptim. Şu an için ne yapmam gerektiğini bilmiyor olsamda yolumun dışına çıkmadan var gücümle savaşacaktım. Öncesinde planlarımı belirlemeli, hızlı ve zekice hamlelerimi bir biri ardına yapmalıydım. Zira altı aydan geriye beş aylık zaman dilimi kalmıştı. Hızlı olmalıydım.
Fakat çamurun içindeki elmasın özüme karışmış olması ve aynı süreç içerisinde Kamber'in özüne karışan elmas işimizi zora sokuyordu. Ne olduğunu neden şimdi olduğunu ve en önemlisi elmasın etkilerini bilmiyorduk. Şu an için emin olduğum, bedenimdeki yanıkların geçmediği gibi inceden inceye sızladığıydı. Acısı benim için önemsiz olsada ihtimaller peşi sıra zihnimi kurcalıyordu. Normalde bedenimi kaplayan çamurdan dolayı ateşin beni etkilememesi gerekiyordu. Lakin şu an ki yanıklarıma sebebiyet veren şeyin bir kez daha lanetlendiğim için mi? Yoksa özüme karışan yeşil elmastan dolayımı kaynaklandığını bilmiyordum. Bilmediğim gibi cevabını bir an önce öğrenmeliydim, öğrenmeliydik. Bilmediğimiz bir Karanlık ruhla savaşımız yetmezmiş gibi birde bilmediğimiz olaylar etrafımızda dönüyordu. Tek umudum elmasların etkisinin kötü olmaması yönündeydi. Çünkü elim kolum bağlanmış gibi hissediyordum ve bu oldukça boktan bir duyguydu. Kontrolümü kaydemezdim.
