🥀Cem Adrian & Mark Eliyahu- Derinlerde
🥀Fort Minor& 2Pac& Eminem- Creed
🥀🐺
Keyifli Okumalar...
52- Cehennem çukuru; Yangın Yüreklerin Sönmeyen Ateşi
Kanadı kırık kuşlar uçamadığın da ölür. Ölü her bir kuşun gözünden süzülen göz yaşı, yer yüzüne bulutsuz gökyüzünden dökülür.
Zaman, ağları Kuvart'ın üzerine atanların zamanıydı. Taş duvarların arasındaki Cadı irislerinin derinliklerindeki intikam ateşini kızgın bir demir misali Kuvart'ın üzerinde gezdiriyordu. Biliyordu ki Lâyemût'un verdiği süre dolmak üzereydi. O iblisin neler yapacağını öyle iyi biliyordu ki zamanı gelmeden ölmeyi göze alacak değildi. Evet ordusunu uyandırmış ve güçlerini kullanarak onları hergün daha da güçlendiriyordu. Lakin Lâyemût'un karşısına çıkmak için hazır değillerdi. Henüz diye geçirdi içinden zira vakti geldiğinde katlanmak zorunda kaldığı bu sefil hayat bitecek saltanatı başlayacaktı.
Hırslandı, o kadar çok hırslandı ki Karan ve Asena'nın güçlerini emip ordusu için akıtmayı her geçen gün hırsla sürdürdü. Ancak bu aç gözlülüğünün ağır sonuçları olacağının farkında değildi.
Cadı yüzünü kaplayan nefretle önündeki cam küreye bakıp elinin tersiyle küreyi taş duvara fırlattı. Hırçın solukları taş duvarlar arasında yankılanırken, paramparça olan küreden yayılan siyah duvan içeriye ağırca yayılmış, cadının öfkesinden nasibini alan şömine ateşi arasına karışarak, Kuvart'ın gökyüzüne ağır bir gühahın meyvesi olarak düşmüştü. "Aradığını bulamamış gibisin?" Cadı nefes nefese ölüm saçan gözlerini Kandemir'e çevirdi. Artık onu görmeye katlanamıyordu. Hayatını kurtarmış olmasına rağmen onun pısırık halleri Cadıyı delirtiyordu. Ama onda hiç kimsede olmayan kurnaz zekası sinirleri bir nepzede törpülemek için yeterliydi. Kandemir her zaman ki gibi sinsi ve kurnaz olan gözleri her ayrıntıyı dikkatle tarayarak onu bir adım ileri taşıyordu. Zira şimdiye kadar hayatta kalmasının tek nedeni buydu. Lâyemût'un güvenini kazanarak Kuvart'ın kralı olmasını sağlayan zekası...
"Günlerdir arıyorum ama en ufak bir ip ucu bile bulamadım." Cadının sesindeki öfkeyle Kandemir sevgili eşinin doğru söylediğini anlayabiliyordu. Zira Cadı için Kandemir'i kandırmak çok zordu. Kandemir'i alt ettiğine emin olduğu anlarda Cadıyı kendi kuzağında bozğuna uğratmıştı.
Kandemir, geniş masa üzerindeki ölü hayvanlara memnuniyetsizce baktıktan sonra, "Ölü ruhu bulmak istiyorsan insanların içine çıkmalısın." dedi.
"İnsanlardan nefret ediyorum. Üstelik bunu bir kaç kez yapmıştım." diyen Cadı ağzında igrenç birşey varmışcasına yüzünü hızla buruşturdu.
"Senin sorununda bu sevgini karıcım. Aradığın şeyi bulmak istiyorsan önce içine bakman gerek. Tüm güçlerini Ölü ruhu bulmak için kullandığından güçsüz düşüyor. Gözünün önündeki ip uçlarını kaçırıyorsun."
"Bildiğin birşey varmış gibi." Cadı gözlerini kısıp, şüpheyle sordu.
Kandemir alay edercesine gülümseyip, "Benim zekamı sorgulamak senin haddin değil. Tıpkı senin güçlerini sorgulamadığım gibi yanılıyor muyum?"
Cadı kısa süreli duraksananın ardından, süngülerini indirmişti. Bu durumdan nefret ediyor olsada Kandemir'e muhtaçtı. "Bana neden yardım ediyorsun?"
आप पढ़ रहे हैं
BENİM MASKEM ÇAMURDAN
काल्पनिकHırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi. "Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
