Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
5- Tutulma
Büyük tufanlara sebebiyet veren medcezirlerim, ölüm ve yaşam savaşında beni yerle bir ediyordu. Kendim için hayatta kalmayı düşünmemiştim hiç, nedenlerim için yaşamalı ve yaşatmalıydım. Kamber ve Maya değişmeyeceğim nedenlerimdi. Onların zarar görme olasılığına bile dayanamıyorken, yeni bir tehlikeyle iç içeydik. Zamanın kıskacındaki tehlikeler bizi bırakmıyor ve ölüme bir adım daha yaklaştırıyordu.
Ölüm meleği acımasız ve görevi için hesaba çekilecek olan biz ruhların peşindeydi. Ne bu gün nede yarın bizim için değil günahkar olarak aldığım, alacağımız ruhların peşinde olacaktı. Fakat bildiğim ve bilmediğim düşmanlarımız karşısında ölüm meleği her an bizim için gelebilirdi.
Gelecekti, kaçınılmaz sona hep bir adım kalaydık...
Ölüme bir adım kalaydık...
An itibariyle aklımdaki tek düşünce, Kamber ve Maya'yı jetin içine kapamak ve ikisinin burdan uzaklaşmalarını sağlamaktı. Kamber'in sırtı bize dönük olduğundan, etrafımızı saran baştan ayağa siyah giyen iri adamlara ölüm saçan gözleriyle baktığına emindim. Karşı taraftan bir atak gelmediği sürece öldürmeyecekti. Soğuk kanlı ve zeki olmasının yanı sıra politik düşünmek zorundaydı zira kendi sürüsünün lideriydi. Bu saldırı Kamber'in liderliğine ya da güçlü sürüsüne yapılan bir saldırı niteliği taşıyor olabilirken, muammaydı. Şimdi kim bilir kafasında kaç plan ve suikast düzenlemiş olduğuda büyük bir muammaya gebeydi.
Saniyeler hızla bir birini yutarken Kamber, bizim güvende olduğumuzdan emin olmadan saldırmayacaktı. Kamber güçlü bir alfaydı. Bizi kuşatan adamlar sayı olarak üstündüler lakin bu ne Kamber'i ne de beni durdurmaya yetmezdi. Büyük savaşların içinden çıkmıştık tecrübelerimiz azımsanmayacak kadar hayli fazlaydı. Henüz niyetlerinin ne olduğunu bilmediğimizden ilk onların hamlelerini beklemeli ve kavramalıydık.
Arkama aldığım Maya kafasını sırtıma yaslamıştı ve bu görüntüyü yok saymayı yeğliyordu. Onu koruyacağımızı bilmesine rağmen ruhsal ataklarıyla savaşamıyordu. Üstelik sahip olduğu güç onu tüketiyordu.
Ölüme bir adım kalaydı...
Titreyerek derime geçirmeye devam ettiği tırnaklarından kan sızıyordu, derimden aşağı inen sıcak sıvıyı hissediyordum ve ikimizde bunu umursayacak anda değildik. Adamlar'dan biri öne çıktığında duruşumu dikleştirmiş öfkemin harladığı kızıl kahve irislerimle en ufak hatasını kolluyordum.
