Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
65- Savaş; Dirileri Ve Ölüleri Ardında Bırakıp Ölüme Yürümektir
Karanlık bir kuyunundibindeydim. Yukarıda küçük bir ışık süzmesive sesler. Yardım edeceklerini, iyi olduğumuhaykırıyorlardı.
İyi değildim. Kendi kabuklarımın arasında dizlerimi kendime çekmiş, korkma diyordum. Bitecek diyordum. Lakin geçen zaman kalbim de derin izler bırakarak, korkuyu içim de özümsemiş, bitecek diye kendimi avuttuğum anları koca bir yalan haline getirmişti. Kabullenmek işte buydu. Her şeyi herkesi kabullenmek tam olarak buydu. Kendimi haps ettiğim karanlığın için de kendimden bir az daha uzaklaşarak ölümü beklemekti.
Kanlı gözlerim geçmiş ve bu günün acısını damarlarımda ki kana işlerken, "Orduyu hazırlayın. Birliklerin başına geçin. Başlıyoruz." Kamber'in sesiyle irkilerek kendime geldiğimde, gözlerimi Kamber'in ela gözlerini kuşatan öfkeye çevirdim. Genzim yana yana nefes aldım. Çürüyen kalbime inat, pençelerimi çamur kaplı derime geçirdim. Derin yarıklar açtım. O yarıklardan kan değil, ızdırap aktı. Zihnimi perdeleyenilüzyonlar da göz yaşı vardı. Kulaklarım da feveranlar, ruhumda cehennemin azğın ateşi vardı.
Ruhum yanıyordu. Kalbim yanıyordu. Aldığım darbe çok güçlüydü. Ruhumun derinliklerinde feryatlar kopuyordu ve biliyordum. En az benim kadar acı çeken ailem vardı. Ben ne kadar acı çekiyorsam onlar da bir o kadar perişan oluyordu. Dibe battığım gibi sevdiklerimi de beraberim de bataklığa çekiyordum. Kalbim, biz ne acıların üstesinden geldik. Yine geleceğiz. Dayan... bir az daha...
Son kez acılarını görmezden gel. Son kez ölümü unut ve yaşatmak için savaş. Hep yaptığımız gibi...
"Ölmeyeceksin duydun mu beni? Orduları yönetecek bu siktiğim ruhlarını geldikleri yere göndereceksin. Aksini iddia eden varsa önce beni öldürmesi gerek." Kamber'in sözleri Vecar'da inlerken, sızlayan genzimle nefes alamadan öylece abimin gözlerine baktım. Ela gözlerinde sadece abim yoktu. Babam vardı. Amcam vardı. Atalarım ve atalarımın çalınan hayatları vardı. Lakin aksini kimse iddia etmezdi. Benim dışımda.
