Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
57- Hatıralar; Seni Unutmama İzin Vermiyorsa, Kaderim Senin Ellerinde Demektir.
Ben bir kuştan ziyade bir kelebektim. Zerafetimde ve güzelliğim de istenmeyen çirkinliklerim vardı.
Bedenimi kuşatan lanetli çamurum. Ruhum benden çalınarak Ölü ruha dönüştüğüm gibi ruhumun derinliklerinde, ölü bir kelebek kanat çırpmaya başlamıştı.
Her bir zerrem ölümcül bir harp içinde enkazın altından çıkmayı bekliyorken, alacağım darbeye hazırlıklı olarak kollarımı çekiştirdim. Bileklerime sarmaşık misali sarılan zincirler beni sabit tutarken, keskin bir metalin hırçın sesi ve ona eşlik eden acılı çığlık olduğumuz yeri inletti. Beynimin içinde şiddetli şok dalgası meydana gelirken, ayaklarımın dibine yuvarlanan kanlı kolu ve hemen ardından keskin bir ses daha duyuldu. İki saniye içinde gerçekleşen hadiseleri kavrayamazken, neler olduğunu sorğuluyordum. Çığlık atan adam aniden sustuğunda başımı çevirip baktım. Pars sırtı bana dönük şekilde, elindeki kılıçla doğrudan cansız yerde yatan adama bakıyordu. Başını omzu üzerinden çevirip gümüşi gözleri keskin bir bıçak darbesi gibi gözlerimi bulduğunda elindeki kılıcı çevirerek bileklerimi saran zincirlere güçlü bir darbe indirdi. Şaşkındım. O kadar şaşkındım ki onu izlemekten başka seçeneğim yokmuş gibiydi. Sarsılan kolum kırılan zincirle serbest kalırken Pars aynı şekilde diğer zinciride kırıp hemen yanımda durdu. Yıkılmaz bir kale gibiydi. Önlenemez taşkın gibiydi. Sadece benim sınırlarım da yıkılıp sadece benim sınırlarım da sakin bir nehre döşebilirdi. Artık bunu istediğimden emin değildim. Şaşkın bakışlarım karşımdaki kalabalıkla birlikte Pars'ı hedef aldığında, "Kimse benim kadınıma dokunmaya cüret edemez. Aksi takdirde sonu ölüm olur." sert sesinden dökülen kelimelerle duraksayarak ona baktım. Bir şeyler hissetmek istedim ama hayır şaşkındım. Beni bu şekilde kurtarmasına ihtiyacım yoktu. Ondan gelecek ne merhamete ne de nefrete katiyen ihtiyacım yoktu. Şayet bu cümleleri daha öncede kurmuştu. Ona kanmadımkanmasına fakat garip bir his tüm benliğimi sarmıştı. Belki de hiç beklemediğim anda çıka gelerek, beni kurtardığı için ona minnet duymaya başlamıştım.
