Hırçınlığımı umursamadan beni göğsüne çekip, yukardan doğrulttuğu gözleriyle, "İstediğim sensin. Hep sendin. Ben senden başkasını hiç görmedim asla." Dedi.
"Öyle mi? Ben senin bir başkasına mühürlü olduğunu bile bile kalbimi her dağladığında sana ge...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12- Kâdim Ruhlar
Nefret, nefret her bir zerremi sinsi yılan misali kuşatmıştı. Herşeye, herkese, kendime dahi nefret doluydum. İçimdeki şeytani iblis beni gafil avlamış, önüme gelen her şeyi yakıp yıkmak istiyordum. Lakin yetmezdi, içimdeki zehri akıtmaya yetmezdi. İçimdeki bataklığı akıtmaya yetmezdi. İçimdeki ölüleri, yok etmeye yetmezdi. Şeytanlarım dâhi benden korkuyorken, içimdeki kor lavları söndürmeye gücümün yetmeyeceğinden değil, o öfkeyle kendimi yaktığım için durdurmadım.
Zira ben yandıkça, yakacaktım.
Dudaklarım mühürlenmiş gibi açılmasa da ben gözlerimle nefretimi, kinimi kusuyordum. Göz kapaklarım içimdeki kin bataklığından nasibini almışken, gözlerimi yarı kapalı şekilde bakışlarımı nemli toprağa çevirdim. Kalp odacıklarımda cereyan eden bir kaos ve o kaosun içinde fitili ateşlenen bir bomba vardı. Sesimi duyuramayacağım o dip kuyudayken çığırından çıkıp kan dökmeye çok yakındım.
Hazmedemiyor, kabullenemiyordum. Bu gün gerçekleşen hadiseler ve yakın temaslar yetmezmiş gibi, Pars'ın kirli bir paçavrayı atarcasına beni avcıların önüne atması öfkemin fitilini ateşlemişti.
Çıldıracaktım, çıldırmıştım.
Çok değil bir kaç saniye önce yaşadıklarım; beyin süzgecimden sinsi bir yılan gibi geçti. Kalp kapakçıklarımdan sızıp en mahrem ve masum sevgime zehrini akıttı ardından, esaret altındaki ruhumu ele geçirdi. Geçtiğin her yeri yaktın Pars, ızdırap akıttın ölüme meyilli benliğime ki çoktan katran karasına bürünmüştü.
Yalvarırım beni kanatmayı bırak...
Neden yağmalıyorsun en değerli hislerimi Pars, oysa ki binbir tehlikeye kafa tutan ben, kırık kalbim karşısında çaresizdim. Bunun ne demek olduğunu biliyor musun? Bu senin karşında ölüyor olmama rağmen bir umutla sana doğru, alevli toprakların üzerinde adımlıyorum. Sana ulaşmak için üryan ayaklarımla durmadan koşuyorum demek.
